mojaWieś.pl - Portal Kół Gospodyń Wiejskich i Mieszkańców Wsi

Aktualności

Od redakcji

O znaczeniu tradycji i pamięci

Za nami Święto Zmarłych, czas, gdy cmentarze rozświetlają się tysiącem świateł, a wspomnienia o tych, którzy odeszli, stają się szczególnie żywe. To jeden z okresów w roku, kiedy zatrzymujemy się na chwilę w codziennym biegu, by spojrzeć wstecz, ku tym, którzy byli przed nami. Tradycja odwiedzania grobów, zapalania zniczy, składania kwiatów to nie tylko gest pamięci. To most między przeszłością a teraźniejszością. W ciszy cmentarzy kryje się coś więcej niż tylko smutek, jest tam też wdzięczność. Wspominając przodków, przypominamy sobie, kim jesteśmy i skąd pochodzimy. Ich życie, wybory, poświęcenia i marzenia, wszystko to tworzy część naszej historii, nawet jeśli o wielu szczegółach już nie pamiętamy. Trudno pogodzić się ze stratą. Śmierć zawsze przychodzi za wcześnie, zawsze nie w porę. Ale może właśnie pamięć pozwala nam oswoić to, czego nie da się zrozumieć. Nie chodzi o to, by zapomnieć ból, lecz by nadać mu sens, zamienić go w czułość, w refleksję, w spokojne „dziękuję”. Ludzie odchodzą, ale zostawiają po sobie ślady, w słowach, gestach, w wychowaniu następnych pokoleń. Tradycja pomaga nam te ślady dostrzec. Daje nam rytuały, dzięki którym możemy przeżywać żałobę, wspominać, ale też wracać do życia z większym spokojem. Bo pamięć o przodkach to nie tylko wspomnienie śmierci to również święto życia. To dowód, że więź między ludźmi nie kończy się wraz z ostatnim oddechem. Dlatego, gdy zapalamy znicz na grobie, niech to będzie nie tylko symbol smutku, ale też wdzięczności. Za to, że mogliśmy być częścią ich świata. Za to, że poprzez nas w słowach, gestach, wspomnieniach, oni wciąż są obecni. foto: pixabay Czytaj dalej

3 lis 2025

0 0

Od redakcji

Wszystkich Świętych, dzień pamięci, zadumy i tradycji

1 listopada w całej Polsce obchodzimy uroczystość Wszystkich Świętych – jedno z najważniejszych świąt w kalendarzu liturgicznym Kościoła katolickiego, a zarazem dzień głęboko zakorzeniony w polskiej kulturze i tradycji. To czas, gdy wspominamy tych, którzy odeszli, odwiedzamy cmentarze, zapalamy znicze i składamy kwiaty na grobach bliskich, wyrażając w ten sposób pamięć, wdzięczność i szacunek. Korzenie i historia święta Początki uroczystości Wszystkich Świętych sięgają pierwszych wieków chrześcijaństwa. Już w IV wieku w Kościele Wschodnim wspominano wszystkich męczenników, którzy oddali życie za wiarę. Z biegiem czasu święto objęło również tych, którzy – choć nie zostali kanonizowani – według nauki Kościoła osiągnęli świętość. W 835 roku papież Grzegorz IV ustanowił 1 listopada oficjalnym dniem obchodów Wszystkich Świętych w całym Kościele zachodnim. Data ta miała symboliczne znaczenie – przypadała po zakończeniu zbiorów i przed nadejściem zimy, kiedy ludzie mieli więcej czasu na modlitwę i refleksję. Tradycje i zwyczaje w Polsce W Polsce uroczystość Wszystkich Świętych ma wyjątkowy charakter. Już od XIX wieku dzień ten łączy się ze zwyczajem odwiedzania cmentarzy. Polskie nekropolie tego dnia rozświetlają się tysiącami płonących zniczy, tworząc niezwykły, niemal mistyczny widok. To symbol nadziei i życia wiecznego. Na grobach składane są kwiaty – szczególnie chryzantemy, które stały się nieodłącznym symbolem listopadowych dni zadumy. W wielu domach wspomina się zmarłych, modli za nich i przekazuje rodzinne historie, by pamięć o przodkach trwała w kolejnych pokoleniach. Dzień Zaduszny – modlitwa za wszystkich zmarłych Warto pamiętać, że dzień po Wszystkich Świętych, 2 listopada, obchodzony jest Dzień Zaduszny (Zaduszki) – święto poświęcone modlitwie za dusze zmarłych, które oczekują zbawienia. Choć czę-sto oba dni są ze sobą łączone, mają odmienne znaczenie: 1 listopada czcimy świętych i błogosławionych, a 2 listopada modlimy się za wszystkich zmarłych. Refleksja i wspólnota W czasach pośpiechu i codziennego zabiegania, uroczystość Wszystkich Świętych jest chwilą zatrzymania – momentem, w którym spotykamy się na cmentarzach nie tylko z rodziną, lecz także z historią i pamięcią o tych, którzy byli przed nami. To także przypomnienie o przemijaniu i o warto-ściach, które warto pielęgnować: miłości, wdzięczności i pamięci. Czytaj dalej

31 paź 2025

0 0

Od redakcji

„Dzień Kartofla” z przytupem

Członkowie Zespołu Regionalnego „Pisarzowianki” mieli przyjemność wystąpić podczas wydarzenia „Dzień Kartofla”, które odbyło się 21 września w Muzeum – Górnośląskim Parku Etnograficznym w Chorzowie Imprezie towarzyszyło wiele atrakcji – zarówno dla dorosłych, jak i dzieci. Licznie przybyli goście mogli nie tylko zapoznać się z dawnymi obrzędami i zwyczajami związanymi z uprawą i wykorzystaniem ziemniaka, ale także wziąć udział w różnorodnych warsztatach: malowaniu gipsowych odlewów, tworzeniu pieczątek z ziemniaka, zajęciach garncarskich, wykonywaniu ziołowych witraży oraz przygotowywaniu gniotków z mąki ziemniaczanej. Uroczyste otwarcie poprowadził znany prezenter Marek Szołtysek, który czuwał również nad przebiegiem interesujących prelekcji. Poruszano takie tematy jak: – „Jesień na wsi” – „Wszystko, czego nie wiemy o ziemniakach, a chcielibyśmy się dowiedzieć” – „Kiszonki – podstawowy składnik żywności dawnej wsi” – „Zioła i olejki eteryczne na jesienną słotę” – „Wiejskie rozrywki w jesienne wieczory” Na uczestników czekały również pokazy tradycyjnych wykopków, kiszenia kapusty, a także warsztaty kulinarne z ziemniakiem w roli głównej. Można było skosztować pysznych potraw regionalnych: prażonek, duszonek, babki ziemniaczanej czy pierogów, które serwowały panie z Kół Gospodyń Wiejskich z Pradliny, Golców, Poręby oraz inni wystawcy. Dużą atrakcją – szczególnie dla najmłodszych – były wykopki, wspólne szatkowanie i deptanie kapusty oraz liczne zabawy ziemniaczane. W tych wszystkich wydarzeniach aktywnie uczestniczyły członkinie zespołu „Pisarzowianki”. Zwieńczeniem dnia był występ na scenie skansenowskiej. Zespół zaprezentował się w dwóch odsłonach. Swoje solowe utwory wykonała nasza nowa członkini Weronika, a akompaniator Kuba porwał publiczność znanymi śląskimi przebojami. Serdecznie dziękujemy za zaproszenie Zespołu Regionalnego „Pisarzowianki” do udziału w tym wyjątkowym wydarzeniu organizowanym przez Muzeum – Górnośląski Park Etnograficzny w Chorzowie. Tekst: C. Puzoń Zdjęcia: Kaja Czytaj dalej

6 paź 2025

0 0

Od redakcji

Międzynarodowy Dzień Osób Starszych

1 października obchodzimy Międzynarodowy Dzień Osób Starszych – święto ustanowione przez Organizację Narodów Zjednoczonych w 1990 roku. Jego celem jest zwrócenie uwagi na znaczenie osób starszych w społeczeństwie, ich potrzeby, a także ogromny wkład, jaki wnoszą w życie rodzin, społeczności lokalnych i całego kraju. To szczególny dzień, w którym chcemy wyrazić wdzięczność za mądrość, doświadczenie i wartości przekazywane kolejnym pokoleniom. Seniorzy są nie tylko strażnikami tradycji, lecz także aktywnymi uczestnikami życia społecznego, kulturalnego i obywatelskiego. Warto pamiętać, że starzenie się jest naturalnym etapem życia, a troska o osoby starsze powinna być naszym wspólnym obowiązkiem. Szacunek, życzliwość i wsparcie dla seniorów to fundament budowania międzypokoleniowej solidarności i zrównoważonego rozwoju społecznego. Z okazji Międzynarodowego Dnia Osób Starszych składamy wszystkim Seniorom serdeczne życzenia zdrowia, pogody ducha i wielu radosnych chwil w gronie bliskich. Czytaj dalej

1 paź 2025

0 0

Od redakcji

To, sio i owo – tak na poważnie i trochę na ludowo!

Każde wydanie kwartalnika, dostarcza czytelnikom porcję wielotematycznych informacji. Wiem, że większość artykułów cieszy się poczytnością szczególnie wśród Pań – kobiet w różnym wieku i zawodów. Panowie czytają zawartość kwartalnika wybiórczo, ale bez względu na płeć, niemal każdy kieruje się tytułem artykułu. Tak bywa ze wszystkim, co działa na naszą podświadomość, najczęściej poprzez reklamę dostarczaną nam w przeróżny sposób. W moim przypadku – czego nie ukrywam, staram się zainteresować czytelniczkę / ka krótkim cytatem, znanym porzekadłem lub przysłowiem, bowiem przysłowia wyrażają mądrość narodu i chwała za to autorom. Znaczący wpływ na negatywne zjawiska np. w polityce mają satyrycy, ale tego mamy ostatnio nadmiar i niestety mniej nam do śmiechu. Jakże wymowne są porzekadła lub reklamowe hasła – oto kilka: - Pijmy Żywcem, aż się Okocim (można rozumieć dwuznacznie) podobnie jak: "Posraj się, a nie daj się” zamiast „Zastaw się, a postaw się”. Powiedzenie „To się w głowie nie mieści” ma nowe brzmienie z tekstem doradczym. Jeśli coś ci się w głowie nie mieści, to miej to w dupie. Moim zdaniem ma to sens – prawda? „Pij mleko prosto od krowy – smak po byku” – czy taka reklama dźwignie handel? Dlaczego powiedzenie „Szewc bez butów chodzi” nie tworzy powiedzenia „Krawcowa chodzi bez spódnicy”? Zastanawiam się, On czy Ona wymyślił/a reklamę o treści:” Zaproś Go na kawę, bo inna zaprosi Go na loda” ? Z wokandy sądowej - sędzia do powódki: Proszę o podanie faktów ze zdarzenia. „Wysoki Sądzie – jak słam na jarmak bez las, to nicem majtki zdjenam, un jojka wywalił”. Zeznanie było zgodne z rzeczywistością, bo kobieta postawiła na ścieżce koszyk z jajkami, a sama poszła za krzaczek za tzw. potrzebą. W tym czasie jechał „gość” rowerem i najechał na kosz z jajkami. W potocznej mowie zdarzają się zwroty, które wyrażają ten sam sens, ale zużyciem innych słów, gdzie zamiast np. „jesteś głupi”, mówi się: „masz nierówno pod sufitem”, „jesteś mądry inaczej”, „ jesteś mądry, jak siedmiu głupich”. Przypadkowo spotkałem interpretację prawniczą niektórych zdań, które – mimo wszystko, mogą Państwa zainteresować i zrozumieć język prawniczy. Czcionką pogrubioną jest podane brzmienie wg naszej potocznej wersji, a czcionką pochyłą jest podane brzmienie prawnicze. Jesteś głupi. Przejawiasz nadzwyczajną zdolność do niepojmowania podstawowych pojęć, a twoje poglądy pozostają w sprzeczności z zasadami logiki i doświadczeniem życiowym. To się w głowie nie mieści. Zaprezentowana kwestia wymyka się zasadom logiki i racjonalności. Ktoś bredzi jak potłuczony. Należy kategorycznie stwierdzić, że zaprezentowane stanowisko wymyka się zasadom logiki i nie wytrzymuje konfrontacji z argumentacją strony przeciwnej. Ja tu widzę niezły burdel. Dostrzegane są istotne nieprawidłowości z zakresu organizacji i zarządzania. Zrywam z tobą. Informuję, że ze względu na trwały i zupełny rozkład naszego pożycia w konkubinacie, tracisz status mojego partnera życiowego. Niniejsza decyzja jest dobrze przemyślana, podjęta dobrowolnie i nie przysługuje ci od niej prawo odwołania. Co nagle, to po diable. Podejmowanie działań niedostatecznie zakotwiczonych w rzetelnie opracowanej strategii, może wprowadzić u działającego szereg negatywnych konsekwencji zarówno natury taktycznej jak i prawnej. Nie bądź niedorajdą. Sugeruję zaniechanie postawy charakteryzującej się brakiem inicjatywy i eskalacją Twoich niepowodzeń. Celem przyjęcia bardziej aktywnego i konstruktywnego podejścia do swojego życia. Baba z wozu koniom lżej. Redukcja ponadnormatywnego obciążenia sprzyja usprawnieniu procesu i realizacji obranego celu Kto pod kim dołki kopie sam w nie wpada. Działanie nakierowane na wyrządzenie szkody jakiejś osobie, mogą przynieść nieoczekiwanie negatywne konsekwencje samemu działającemu. Lepszy gołąb w garści niż wróbel na dachu. Zawarcie przez strony umowy gwarantującej uzyskanie realnych choć nieoczekiwanych korzyści jest dla tej strony rozwiązaniem ekonomicznie i prawnie bardziej uzasadnionym, niż realizacja współpracy obarczonej wysokim ryzykiem niepowodzenia, choć charakteryzującym się prawdopodobieństwem uzyskania wyższego zysku. Nie mam pojęcia o czym mówisz, ale mogę się dowiedzieć. Na obecnym etapie sprawy, udzielenie wyczerpującej informacji, może okazać się niemożliwe, jednak niezwłocznie po przeanalizowaniu wszystkich przedstawionych mi okoliczności udzielę merytorycznych odpowiedzi. Czy napiją się Panowie wódeczki? Czy przystaną Panowie na propozycję degustacji wysokoprocentowego napoju alkoholowego? Nie opowiadaj bzdur. Zwracam się z uprzejmą prośba o zaprzestanie wyrażania swoich poglądów w sposób budzących moją dezaprobatę. Gdzie dwóch się bije, tam trzeci korzysta. Niejednokrotnie efektem konfliktu dwóch podmiotów jest uzyskanie niezamierzonych korzyści przez podmiot trzeci w ten konflikt niezaangażowany. Kupowanie kota w worku. Zaniechanie zbadania przedmiotu umowy przed jej zawarciem, może doprowadzić do nabycia towaru nieposiadającego istotnych właściwości lub obciążonego innymi wadami, których rodzaj i zakres nie są nabywcy znane. Przykłady powyższe z Facebook pozwalają nam zrozumieć dlaczego na stołach sędziowskich jakie pokazują w tv - znajduje się od kilku do kilkunastu, nawet kilkudziesięciu segregatorów akt w sprawie. Czy tak pokrętne jest prawo, że znak paragrafu - § - tak wygląda? Zastanawiam się, czy niniejszy felietonu wywoła reakcję czytelników, czy znajdą się krytykanci zasygnalizowanych kwestii? Mam nadzieję, że Redakcja otrzyma Państwa opinię, którzy mają inne zdanie niż niżej podpisany. Moim zdaniem, tudzież celem, jest ujęcie tego co dostrzegam, co warte dyskusji, wymiany poglądów – po to, aby zachęcić Państwa do korespondencji ze mną poprzez Redakcję. Z pozdrowieniem! Marian Kwiecień Ps. Jeżeli Pan/i jest za, a nawet przeciw temu co Pan/i przeczytał/a– to proszę niezwłocznie napisać do mnie za pośrednictwem Redakcji. Czytaj dalej

29 wrz 2025

0 0

Od redakcji

Dzieci tyją, szkoły odpuszczają ?

Mamy kryzys aktywności Coraz więcej dzieci boryka się z nadmierną masą ciała, a ich sprawność fizyczna pozostawia wiele do życzenia. Szkoły, zamiast motywować do ruchu, coraz częściej przymykają oko na absencję na WF-ie, a rodzice – zamiast wspierać aktywność – wręcz ją ograniczają. Jeszcze kilkadziesiąt lat temu dzieciaki biegały po podwórkach, grały w piłkę, wspinały się na drzewa. Dziś trudno im wykonać prosty skłon czy przewrót w przód. Statystyki są bezlitosne: odsetek dzieci z nadwagą i otyłością wzrósł z około 10% w latach 90. do ponad 20% obecnie – a niektóre dane wskazują nawet na 30%. WF pod presją – nauczyciele łagodzą wymagania Z powodu pogarszającej się formy uczniów, nauczyciele wychowania fizycznego zmuszeni są do obniżania wymagań. Dzieci nie radzą sobie z ćwiczeniami, które jeszcze dekadę temu nie stanowiły problemu. Wielu nauczycieli przyznaje, że ocena z WF-u coraz częściej zależy bardziej od obecności niż od faktycznych umiejętności. Lawina zwolnień – astma, skrzywienia, "słaba kondycja" Zwolnienia lekarskie z WF-u stały się wręcz normą. Nauczyciele opowiadają o rosnącej liczbie zaświadczeń od pulmonologów (astma), ortopedów (problemy z kręgosłupem), a nawet okulistów i kardiologów. Choć wiele z tych schorzeń wcale nie wyklucza aktywności fizycznej, dzieci znikają z zajęć, zanim na dobre się one rozpoczną. Wielu uczniów otwarcie przyznaje, że... po prostu im się nie chce. Problemy nie tylko zdrowotne U dziewcząt niechęć do ruchu często nie wynika ze stanu zdrowia, a z dbałości o wygląd. Obawy przed rozmazanym makijażem, spoconą skórą czy zniszczonym manicure potrafią skutecznie zniechęcić do ćwiczeń. Kultura siedzenia Źródeł problemu należy szukać również w domach. Dzieci coraz częściej przejmują bierny styl życia swoich rodziców. Zamiast ruchu – ekran. Zamiast spaceru – kolejny odcinek serialu. Jeśli dorośli nie dają dobrego przykładu, trudno oczekiwać, że młodsze pokolenie będzie miało inne nawyki. Fałszywy obraz wyników Mimo wszystko, świadectwa pełne są wysokich ocen – także z WF-u. To jednak tylko iluzja. Po wejściu do szkół średnich, uczniowie nagle zderzają się z rzeczywistością, która brutalnie weryfikuje ich możliwości. Na papierze wszystko wygląda świetnie. W praktyce – dzieci nie potrafią wykonać podstawowych ćwiczeń – mówią nauczyciele. – Zamiast motywować do ruchu, system oświaty niechcący cementuje bierność. Czytaj dalej

8 wrz 2025

0 0

Od redakcji

Festiwal „A kto nam zabroni” w Wiśle – muzyka, pasja i srebrna energia!

To było cudowne wydarzenie. W Wiśle nie dało się nie zauważyć radości – ze sceny Amfiteatru im. Stanisława Hadyny rozbrzmiewały muzyka, śpiew i śmiech, które wypełniły cały park i jego okolice. Wszystko za sprawą Festiwalu „A kto nam zabroni” – wyjątkowego wydarzenia odbywającego się w ramach projektu Silver Silesia. Festiwal to przede wszystkim święto aktywności i talentu seniorów. Jego głównym celem jest pokazanie, że emerytura to nie koniec przygód, a dopiero początek nowych pasji! Do Wisły zjechało aż 38 wykonawców: zespoły regionalne, wokalne, taneczne, soliści oraz recytatorzy – wszyscy pełni zapału i gotowi do zaprezentowania swoich artystycznych umiejętności. Konkurs odbywał się w czterech kategoriach: taniec, muzyka, słowo i rękodzieło. Był to już trzeci i finałowy przystanek festiwalowej trasy (po Dąbrowie Górniczej i Częstochowie). Gminę Wilamowice godnie reprezentowały dwa zespoły: Zespół Śpiewaczy „Echo” z Hecznarowic oraz Zespół Regionalny „Pisarzowianki”. Na scenie dali z siebie wszystko – zarażali energią, uśmiechem i piękną muzyką. W trakcie wydarzenia można było również podziwiać wyjątkowe prace rękodzielnicze, które rywalizowały w konkursie. Pojawił się także znany i lubiany kucharz, restaurator oraz osobowość telewizyjna – Remigiusz Rączka, który przyciągnął tłumy fanów. Wieczór zakończył się koncertem gwiazdy – Damiana Holeckiego. Występ porwał wszystkich – parkiet pod sceną był pełen tańczących i śpiewających uczestników. Nikt nie myślał o powrocie do domu, tym bardziej, że pogoda dopisała, a atmosfera była po prostu magiczna. Wracając do autobusu, każdy miał w sobie niezmierzone pokłady pozytywnej „srebrnej” energii i poczucie, że tego dnia wszyscy byli zwycięzcami. Organizatorzy wydarzenia: Wojciech Saługa – Marszałek Województwa Śląskiego, Śląskie. Pozytywna Energia, Regionalny Ośrodek Polityki Społecznej Województwa Śląskiego. Partnerzy: Wiślańskie Centrum Kultury, Uniwersytet Jana Długosza w Częstochowie, Pałac Kultury Zagłębia, Muzeum – Górnośląski Park Etnograficzny w Chorzowie, Wodociągi Ziemi Cieszyńskiej. Tekst: C. Puzoń Zdjęcia: Martyna Czytaj dalej

4 wrz 2025

0 0

Od redakcji

Wieś z chłopa nie wyjdzie…

Znają Państwo powiedzenie: „Chłop ze wsi wyjdzie, ale wieś z chłopa nigdy”. Niektórzy takim określeniem czują się obrażeni, inni poniżeni, aczkolwiek taki odruch ostatnio, jakby zanikał. W moim przypadku, jak w tytule – wieś ze mnie nie wyszła, a to chyba dlatego, że w mieście spędzałem mniej czasu niż na wsi. Miasto było dla mnie sypialnią, bo w okresie pracy zawodowej większość dnia spędzałem na wsi z młodzieżą, kobietami i „chłopami” na terenie kilku gmin w powiecie. Jak mało kto poznałem ich mentalność, a niektórzy sami obnażyli swe oblicze i dlatego pozwalam sobie co nieco pochwalić i niestety co trzeba skrytykować. Nie akceptuję chamstwa, obłudy i hipokryzji, a wobec osób nadużywających takie cechy czuje wręcz obrzydzenie, szczególnie wobec tzw. „chorągiewek”. To tacy, którzy zmieniają swe upodobania niemalże wrodzone poglądy i charakter, jak chorągiewki na wietrze. Dla mnie człowiek powinien mieć wartość jak moneta, bez względu czy widzimy jej rewers, czy awers. Niestety, ja zauważam coś innego…Czy Państwo widzą to samo, co ja – czy podzielają Państwo moją opinię? Nie tak dawno, niemal w każdym gospodarstwie były krowy, trzoda, drób… była sieć sklepów i punkty skupu produktów rolnych, gwarantujących zbyt mleka, mięsa, zbóż, ziemniaków. Jak szybko zmienił się krajobraz wsi, infrastruktura, estetyka podwórek i tzw. „chłoporobotnika” wizerunek. Nie tak dawno słyszało się na wiejskich zebraniach pytania wyrażające krytykę: „Jak to jest, żeby litr mleka kosztował mniej, niż litr gazowanej wody”? Żeby kupić litr „ropy” paliwa do ciągnika, trzeba sprzedać dwa litry mleka…to absurd wykrzykiwano ! Jaka jest dziś relacja cen w porównaniu do cen sprzed kilkudziesięciu lat? To wiedzą hodowcy, dziś właściciele farm, których jest średnio jeden w gminie, a statystycznie jeden na 11-14 tys. mieszkańców wsi. A co my – mieszkańcy wsi? Mamy wszelkie produkty, jakie chcemy, także mleko w kartonach przydatne do spożycia przez 21 dni. Nie jest problemem, że z tego mleka nie uzyskamy kwaśnego, bo w sklepach kefiru pod dostatkiem. Jest maślanka i śmietany o zróżnicowanym procencie oraz wszelkie twarożki. Biorąc pod uwagę częste promocje, no to pozostaje współczuć babciom ich trudu i znoju. Czy na pewno wszyscy współczują, czy może czegoś żałują? Wiarygodną odpowiedzią może być opinia o dawnym przetwórstwie mięsa w postaci kiełbas, salcesonów, wędzonych boczków i szynek. Dzisiejsze wypełnione w pełni wędlinami, niemal pękające w szwach gabloty chłodziarek w marketach, to jakby jednolity wyrób, a może smak nam się zmienił? Niewiele zmieniły się pola i lasy, ale „od oka”. Pola w znacznym stopniu są dzierżawione i tylko kwestia czasu, aby znikły miedze, na których trzymane na postronkach krówki ponad pół wieku temu pasały osoby starsze. Dziś kobiety mieszkające na wsi, to nie „kobity ze wsi”, nie „wiejskie baby”, to Panie w swej aparycji nieróżniące się od mieszkanek miast, niekiedy lepiej się prezentujące stylem ubioru i makijażu. Dziś mieszkanki wsi postrzegamy, jako Panie zorganizowane w Stowarzyszeniach, Kołach Gospodyń Wiejskich. Mimo, że w czasach PRL organizacje KGW istniały ( ich rodowód to 1866 r.) to te dzisiejsze są finansowo bardzo dowartościowane. Te dawniejsze organizacje, które znam, z którymi w pewnym sensie współpracowałem, były ideologicznie bliskie swej statutowej roli. Bardzo dużo inicjatyw i działań podyktowanych było potrzebami lokalnych mieszkańców, szczególnie nakierowanych na potrzeby gospodyń i wiejskich dzieci. Kobiety uaktywniały swe środowiska poprzez kursy, szkolenia, poprzez konkursy gospodynie (mieszkanki wsi) ze sobą rywalizowały, poprzez prenumeratę czasopism dla kobiet realizowano zagadnienia oświatowe, organizowano wakacyjną opiekę nad dziećmi tzw. dziecińce, prowadzono wypożyczalnie naczyń oraz rozprowadzano wśród rolników kurczęta, nasiona, paszę. Tych działań nie dofinansowywało Państwo, jak dzieje się to obecnie. Stroje ludowe w duchu patriotyzmu wyrażały region, a dzisiejsze stroje są wyrazem własnych gustów, pomysłów i tzw. „widzimisię” ( gdy wśród 12-ki, 11 ma spódnice do pół łydki, a jedna mini, to jak to rozumieć ) Dziś trendem w działalności KGW są kulinaria, bo sprzyja temu polityczny klimat. Nie rozumiem, dlaczego od kilku dekad rządzący, nie dopatrują się potrzeby troski o zachowanie lokalnych pamiątek. Zastanawiam się, czy od wielu lat zmasowane działania z ogromnym dofinansowaniem organizacji kobiecych na rzez rzekomej ludowej tradycji ukierunkowanej wyłącznie na zagadnienia kulinarne, nie są działaniami dywersyjnymi obcych służb. Znamy z historii, jak jedli pili i popuszczali pasa ( początek XVIII wieku ). Wiemy, że w 1772 r. skończyło się to rozbiorem Polski. Czy nie grozi nam to kolejny raz, gdy dzisiejsze polityczne spory poddamy głębszej analizie? Zamiast zadbać i zabezpieczyć pozostające w wielu domach, rodzinach pamiątki w postaci dokumentów, zdjęć- nikt nie dostrzega zagrożenia ich utraty? W czym tkwi problem, aby poprzez działające organizacje, powstające świetlice tworzyć kroniki, biografie miejscowości z zachowaniem pamięci o osobach szczególnych uzdolnień, kwalifikacji lub twórczego dorobku ująć w wybranej formie? Może wystarczyło by wygospodarować szufladę, półkę w szafie, by przechować pamiątki minionych czasów, jeżeli tak dużo słyszymy o tym, że mamy szacunek do naszych babć – czy tylko w obszarze kulinarnym? Szanowne Panie – czy nie ośmieszacie się swymi wypowiedziami o rzekomych produktach tworzonych na bazie notatek babć? Kiedykolwiek jestem na festynie gdzie rywalizują w konkursach kulinarnych „gosposie” i podkreślają, iż produkt jest tradycją, to pytam: która z członkiń może sprzedać jajka od własnych kurek? Pytaniem takim wzbudzam zaskoczenie i słyszę odpowiedź, że one jajka kupują. Kupują także mleko, śmietanę, makaron, smalec, wszelkie wyroby wędliniarskie i oczywiście chleb, aby serwować pajdy chleba ze smalcem i plasterkiem ogórka – nie kiszonego we własnym gospodarstwie i nie ze sklepu – kupują, jak mówią w marketach ( pomijam nazwę ). Pamiętam, jak pół wieku temu podczas dożynek, gdy cenzurowano to i owo, zespoły śpiewacze nie szczędziły krytyki wobec lokalnych włodarzy. Krytyki nie szczędziły kabarety, a dziś gdy mamy demokrację i ogrom politycznych sporów, ludowe zespoły nie podejmują krytyki żadnej partii od kilkunastu lat. Mimo, że politycznych dyskusji z jaskrawymi i zróżnicowanymi opiniami w rodzinach jest „pod sufit”, to ludzie zachowują się, jak wspomniane wcześniej chorągiewki. Czy członkinie organizacji kobiet wdzięczne za finansowe wsparcie robią to co robią, bo taka koniunktura, taka moda i zapotrzebowanie, a przy tym jest wesoło, bo „pijmy żywcem, aż się okocim”, ma swój sens. Zastanawiam się, o co w tym wszystkim chodzi i dlaczego jest tak głęboki upadek kulturowych wartości, szacunku do autentycznej ludowej tradycji. Szacunek do wartości patriotycznych jest zauważalny, ale wskazane kwestie w obszarze ludowej kultury, są moim zdaniem zaniedbaniem resortu rolnictwa. Moja wieś i moje miasto, niczym jak tytuł kwartalnika są nierozdzielne. Choć mieszkam w mieście, to pochodzenia ze wsi nie da się pominąć, bynajmniej mnie. Dostrzegam plusy i minus i co gorsze wiele znaków zapytania, wiele niewiadomych, które pozornie łatwe do rozwiązania, rozwiązywane nie są – i dylemat – dlaczego? Może czytelnicy mają własne przemyślenia, sugestie. Jeśli tak - podzielcie się Państwo poprzez Redakcję nie tylko ze mną. Niech piszą Ci, co ze wsi nie wyjdą oraz Ci, którzy ze wsi wyszli, ale wieś jest w nich nadal dosłownie i przenośni. Marian Kwiecień Czytaj dalej

2 wrz 2025

0 0

Od redakcji

Letnie wydanie "mojaWieś mojeMiasto"!

Nowe wydanie już czeka! A w nim królowa polskiego kryminału! Katarzyna Bonda! Opowiada o swojej twórczości, sile kobiecej, intuicji i tajemnicach ludzkiej psychiki. Jej książki poruszają - a ten wywiad zdecydowanie warto przeczytać! No i jest fascynujący konkurs! "Tropem pierwszego kryminału"! A nagrody? Najnowsza książka "Czarodziej śmierci" z autografem i pozdrowieniami! To dopiero początek fascynującej historii! Poznajcie też stodołę weselną w Kaczkowiźnie, którą stworzyły dwie Agaty. Z miłości do natury i tradycji powstało miejsce, gdzie marzenia naprawdę się spełniają. Warto też zatrzymać się przy tekście o kobietach wysoko wrażliwych - pełnym zrozumienia, uważności i nadziei. Bo wrażliwość to nie słabość - to siła! Nowe wydanie kwartlanika "mojaWieś mojeMiasto" w Kolporterze i niektórych salonach Empiku (również na stronie)! Możecie też zamówić u nas! redakcja@mojawies.pl +48 661 986 479 Dziś zamówienie, jutro kwartalnik puka do Waszych drzwi! Niech to będzie Wasz ulubiony kwartalnik tego lata! Pełen emocji, refleksji i piękna życia blisko natury! Redakcja "mojaWieś mojeMiasto" Czytaj dalej

14 sie 2025

0 0

Od redakcji

Lato z nowym Kwartalnikiem - „mojaWieś mojeMiasto”

W najnowszym numerze kwartalnika „mojaWieś mojeMiasto” czeka na Was spotkanie z królową polskiego kryminału – Katarzyną Bondą. Autorka, która z odwagą i wrażliwością wnika w ludzką psychikę, opowiada o swojej drodze twórczej, pisaniu i sile kobiecej intuicji. Jej książki nie tylko elektryzują fabułą, ale też skłaniają do refleksji – a wywiad w tym wydaniu zdecydowanie warto przeczytać. To jednak dopiero początek! Polecamy również niezwykłą opowieść o stodole weselnej w Kaczkowiźnie, która z pasji dwóch kobiet o imieniu Agata stała się miejscem magicznym – pełnym natury, szacunku dla tradycji i autentycznego piękna. To inspirująca historia o tym, jak marzenia mogą zapuścić korzenie właśnie na wsi i rozkwitnąć tam, gdzie serce bije najgłośniej. Nie zabraknie też ważnych, poruszających tematów. W artykule Magdaleny Studzińskiej przyglądamy się kobietom wysoko wrażliwym – ich sile, uważności i wyjątkowemu spojrzeniu na świat. To tekst, który daje zrozumienie i otuchę, pokazując, że wrażliwość to nie słabość – to nasza moc. Sięgnijcie po letnie wydanie kwartalnika „mojaWieś mojeMiasto” – pełne inspiracji, prawdziwych emocji i niezwykłych historii. Niech to będzie Wasza ulubiona lektura tego lata! Czytaj dalej

21 lip 2025

0 0

Korzystamy z informacji zapisanych za pomocą plików cookies na urządzeniach końcowych użytkowników. Pliki cookies użytkownik może kontrolować za pomocą ustawień swojej przeglądarki internetowej. Dalsze korzystanie z naszego serwisu internetowego, bez zmiany ustawień przeglądarki internetowej oznacza, iż użytkownik akceptuje stosowanie plików cookies.

Zamknij