Aktualności

Polska

21 paź 2015

0 1
Kłosuj Komentuj Ulubione

Zdobywcy "Złotych Kłosów"

Znamy zwycięzców konkursu „150 Kół na 150-lecie KGW”! Wszystkie 150 Kół, które jako pierwsze zarejestrowały wszystkich członków uhonorowaliśmy Złotymi Kłosami, które będą widoczne na nowej odsłonie portalu już w lipcu br.!
Lista wszystkich 150 kół ukaże się także w najbliższym, czerwcowym wydaniu kwartalnika „Moje KGW”, które trafi pocztą do wszystkich zarejestrowanych członków.

W związku z dużym zainteresowaniem płynącym z całej Polski i wieloma prośbami, zdecydowaliśmy się przedłużyć konkurs. Kolejne 150 kół, które zarejestruje wszystkich swoich członków uhonorujemy „Srebrnymi Kłosami”!

Zdobywcy 150 „Złotych Kłosów”:

Region

Nazwa własna organizacji

chełmskie

Koło Gospodyń Wiejskich Anielpol
 

Koło Gospodyń Wiejskich Białopole
 

Koło Gospodyń Wiejskich Buśno
 

Koło Gospodyń Wiejskich Dobryniów nad Wieprzem
 

Koło Gospodyń Wiejskich Horeszkowice i Kolonia Strzelce
 

Koło Gospodyń Wiejskich Majdan Surhowski
 

Koło Gospodyń Wiejskich Ostrzyca
 

Koło Gospodyń Wiejskich Ryzykantki
 

Koło Gospodyń Wiejskich Uhańka
 

Koło Gospodyń Wiejskich w Bończy
 

Koło Gospodyń Wiejskich w Boruniu
 

Koło Gospodyń Wiejskich w Chełmcu
 

Koło Gospodyń Wiejskich w Czajkach
 

Koło Gospodyń Wiejskich w Czarnoziemi
 

Koło Gospodyń Wiejskich w Dołhobrodach
 

 Koło Gospodyń Wiejskich w Drewnikach
 

Koło Gospodyń Wiejskich w Dubience
 

Koło Gospodyń Wiejskich w Franciszkowie
 

Koło Gospodyń Wiejskich w Kraśniczynie
 

Koło Gospodyń Wiejskich w Krupe
 

Koło Gospodyń Wiejskich w Kurmanowie
 

Koło Gospodyń Wiejskich w Olszance
 

Koło Gospodyń Wiejskich w Rożdżałowie
 

Koło Gospodyń Wiejskich w Teresinie
 

Koło Gospodyń Wiejskich w Woli Żulińskiej
 

Koło Gospodyń Wiejskich w Wólce Okopskiej
 

Koło Gospodyń Wiejskich w Wólce Orłowskiej
 

Koło Gospodyń Wiejskich w Wólce Rejowieckiej
 

Koło Gospodyń Wiejskich w Zażółkwi
 

Koło Gospodyń Wiejskich Widniówka
 

Zespół Śpiewaczy „Sielanki”
 

Koło Gospodyń Wiejskich w Raciborowicach (chełmskie)
 

Koło Gospodyń Wiejskich Koszarsko
 

Koło Gospodyń Wiejskich Romanów
 

Koło Gospodyń Wiejskich Tarnogóra

piotrkowskie

Koło Gospodyń Wiejskich – Raków
 

Koło Gospodyń Wiejskich Gazomia Nowa
 

Koło Gospodyń Wiejskich Gościmowice Drugie
 

Koło Gospodyń Wiejskich Janikowice
 

Koło Gospodyń Wiejskich Rękoraj
 

Koło Gospodyń Wiejskich Rzeczków
 

Koło Gospodyń Wiejskich Sierosław
 

Koło Gospodyń Wiejskich w Gazomi Starej
 

Koło Gospodyń Wiejskich w Goleszach Dużych
 

Koło Gospodyń Wiejskich w Kiełczówce
 

Koło Gospodyń Wiejskich w Lubiatowie
 

Koło Gospodyń Wiejskich w Młoszowie
 

Koło Gospodyń Wiejskich w Młynarach
 

Koło Gospodyń Wiejskich w Podstole
 

Koło Gospodyń Wiejskich Żywocin
 

Koło Gospodyń Wiejskich w Raciborowicach (piotrkowskie)

częstochowskie

Koło Gospodyń Wiejskich Borowce
 

Koło Gospodyń Wiejskich Dankowice
 

Koło Gospodyń Wiejskich Dąbrowa
 

Koło Gospodyń Wiejskich Kiedrzyn
 

Koło Gospodyń Wiejskich Kochcice
 

Koło Gospodyń Wiejskich Kostkowianki
 

Koło Gospodyń Wiejskich Mstowianki
 

Koło Gospodyń Wiejskich Olsztyn
 

Koło Gospodyń Wiejskich Skrzydlów
 

Koło Gospodyń Wiejskich w Janikach
 

Koło Gospodyń Wiejskich w Kulejach
 

Koło Gospodyń Wiejskich w Przyrowie
 

Koło Gospodyń Wiejskich Zajączki
 

Koło Gospodyń Wiejskich Zawodzie Kolonia Borek
 

Koło Gospodyń Wiejskich Ziemianki
 

Koło Gospodyń Wiejskich Rzerzęczyce
 

Koło Gospodyń Wiejskich Biskupice
 

Koło Gospodyń Wiejskich Kusięta
 

Koło Gospodyń Wiejskich Zrębice
 

Koło Gospodyń Wiejskich Natolin
 

Koło Gospodyń Wiejskich Wręczyca Wielka

gdańskie

Kółko Rolnicze – Koło Gospodyń Wiejskich w Bobowie „Koniczynki”
 

Kółko Rolnicze – Koło Gospodyń Wiejskich w Bolszewie
 

Kółko Rolnicze Kościelna Jania z/s w Starej Jani
 

Kółko Rolnicze w Brzeźnie Wielkim
 

Kółko Rolnicze – Koło Gospodyń Wiejskich Jabłowo
 

Kółko Rolnicze – Koło Gospodyń Wiejskich w Dziemianach
 

Kółko Rolnicze – Koło Gospodyń Wiejskich w Jabłówku
 

Kółko Rolnicze – Koło Gospodyń Wiejskich w Nicponi
 

Kółko Rolnicze – Koło Gospodyń Wiejskich w Perlinie
 

Kółko Rolnicze – Koło Gospodyń Wiejskich w Widlinie

zamojskie

Koło Gospodyń Wiejskich Kościaszyn
 

Koło Gospodyń Wiejskich Podlodów
 

Koło Gospodyń Wiejskich w Kniazie
 

Koło Gospodyń Wiejskich w Polanach
 

Koło Gospodyń Wiejskich w Wielączy Kolonii
 

Koło Gospodyń Wiejskich w Wólce Łabuńskiej
 

Koło Gospodyń Wiejskich Zespół Wokalny „Za Horyzontem”
 

Koło Gospodyń Wiejskich Majdan Wielki
 

Koło Gospodyń Wiejskich Majdanianki
 

Koło Gospodyń Wiejskich Szczebrzeszyn – Błonie
 

Koło Gospodyń Wiejskich Muratyn
 

Koło Gospodyń Wiejskich w Krzywym Stoku
 

Koło Gospodyń Wiejskich Jezioranki

katowickie

Koło Gospodyń Wiejskich Janowice
 

Koło Gospodyń Wiejskich w Myszkowicach
 

Koło Gospodyń Wiejskich Sączów
 

Stowarzyszenie Koło Gospodyń Wiejskich „Źródełko”w Kolbarku

kieleckie

Koło Gospodyń Wiejskich Jędrzejów
 

Koło Gospodyń Wiejskich Makoszyn
 

Koło Gospodyń Wiejskich Występy
 

Stowarzyszenie Koło Gospodyń Wiejskich „Kępianki”
 

Zespół Obrzędowy Kowalanki
 

Koło Gospodyń Wiejskich Ignacowianki
 

Koło Gospodyń Wiejskich Lipowiczanie

krakowskie

Koło Gospodyń Wiejskich Babiniec
 

Koło Gospodyń Wiejskich Czulice
 

Koło Gospodyń Wiejskich Jangrot
 

Koło Gospodyń Wiejskich w Woli Zabierzowskiej
 

Koło Gospodyń Wiejskich Wsi Pobiednik Mały

olsztyńskie

Koło Gospodyń Wiejskich Lipowiec (olsztyńskie)
 

Stowarzyszenie Koło Gospodyń Wiejskich w Łąkorzu
 

Koło Gospodyń Wiejskich Perełki

wrocławskie

Koło Gospodyń Wiejskich Tyniec nad Ślezą
 

Koło Gospodyń Wiejskich w Dębinie
 

Koło Gospodyń Wiejskich Domasław
 

Koło Gospodyń Wiejskich Biały Kościół

bydgoskie

Koło Gospodyń Wiejskich Lisewo Kościelne
 

Koło Gospodyń Wiejskich Łyskowo
 

Koło Gospodyń Wiejskich Nowoczesna Pani – Bratwin
 

Stowarzyszenie na Rzecz Rozwoju Wsi Bysławek „OdNowa”

leszczyńskie

Koło Gospodyń Wiejskich Włoszakowice

krośnieńskie

Koło Gospodyń Wiejskich Bajdy
 

Koło Gospodyń Wiejskich Osiek Jasielski
 

Koło Gospodyń Wiejskich Uhercanie

nowosądeckie

Koło Gospodyń Wiejskich Lipowe
 

Koło Gospodyń Wiejskich Pisarzowa

toruńskie

Koło Gospodyń Wiejskich Macikowo
 

Koło Gospodyń Wiejskich w Wądzyniu
 

Koło Gospodyń Wiejskich Zławieś Wielka

tarnowskie

Koło Gospodyń Wiejskich Szczepanowice
 

Stowarzyszenie Kół Gospodyń Wiejskich Wsi Wokowice

skierniewickie

Koło Gospodyń Wiejskich Wysokienice

sieradzkie

Koło Gospodyń Wiejskich w Dziektarzewie
 

Koło Gospodyń Wiejskich Kałuże

radomskie

Koło Gospodyń Wiejskich w Rzeczniowie

opolskie

Koło Gospodyń Wiejskich Nowa Cerekwia

legnickie

Koło Gospodyń Wiejskich w Wiadrowie

białostockie

Koło Gospodyń Wiejskich w Nieciece
 

Koło Gospodyń Wiejskich w Ogrodniczkach

lubelskie

Koło Gospodyń Wiejskich w Ostrowie Lubelskim
 

Kółko Rolnicze / Klub Aktywnych Kobiet w Stężycy

elbląskie

Kółko Rolnicze-Koło Gospodyń Wiejskich Szlagnowo Integracja

bielskie

Klub Rękodzieła Regionalnego
 

Koło Gospodyń Wiejskich Zwardoń

białopodlaskie

Koło Gospodyń Wiejskich Wohyń

wałbrzyskie

Koło Gospodyń Wiejskich „Morwa Biała”

słupskie

Koło Gospodyń Wiejskich w Stowięcinie

włocławskie

Koło Gospodyń Wiejskich Bodzanowo Drugie

 

Redakcja mojeKGW.pl ..

Udostępnij na facebook!

Wróć

Przeczytaj również wszystkie artykuły z kategorii >

Runy: Szept pradawnej magii

Ludzka fascynacja magicznymi symbolami sięga najdawniejszych czasów i jest głęboko zakorzeniona w naszej kulturze, religii i mitologii. Symbole takie jak pentagram, oko Horusa czy runy nordyckie były postrzegane jako nośniki tajemnej wiedzy, ochrony lub mocy. Ich siła tkwiła nie tylko w znaczeniu, ale także w aurze tajemnicy, która je otaczała. Dla wielu ludzi magiczne znaki stanowiły pomost między światem materialnym a duchowym, dając poczucie wpływu na los czy naturę. Do dziś pozostają one źródłem inspiracji i intrygi, zarówno w ezoteryce, jak i w popkulturze. Mistyka run: Jak korzystać z symboliki nordyckich run i ich znaczenia. Runy fascynują ludzi od wieków. Te tajemnicze znaki to starożytny alfabet, który z czasem zyskał również znaczenie magiczne i wróżebne. Dziś powracają do łask nie tylko wśród ezoteryków, ale i w codziennym stylu – od tatuaży po biżuterię z przesłaniem. Runy – od pisma do magii Na początku runy pełniły funkcję komunikacyjną – służyły ludom germańskim (w tym nordyckim) do zapisywania krótkich wiadomości na drewnie, kościach, metalu, a najczęściej na kamieniu. To właśnie od tej praktyki pochodzi określenie „kamienie runiczne”. Najstarsze znaleziska pochodzą z II wieku n.e., a ślady runicznych inskrypcji odnaleziono również w Polsce – w Rozwadowie nad Sanem. Jednak ich znaczenie szybko wykroczyło poza zwykłą komunikację. Według nordyckiej mitologii, runy zostały podarowane ludziom przez samego Odyna – boga mądrości, który zawisł na dziewięć dni na Yggdrasilu, Drzewie Świata, by zdobyć ich tajemną wiedzę. Z czasem Wikingowie zaczęli wierzyć, że znaki te mają magiczną moc. Wierzyli, że kryje się za nimi sekretna siła, dlatego używali ich do ochrony, rzucania zaklęć czy odczyniania uroków. Umieszczali je na biżuterii, broni, budynkach, dziobach statków, czy sztyletach. Nieprzypadkowo staronordyckie słowo „run” oznacza „szept”, „tajemnicę” lub „sekret”. Co kryje się w runie? Runy to nie tylko znaki – każda z nich ma własną nazwę, dźwięk oraz symboliczne znaczenie. Najstarszy i najbardziej znany typ pisma runicznego to Futhark, którego nazwa pochodzi od pierwszych sześciu run: Fehu, Uruz, Thurisaz, Ansuz, Raidho, Kenaz. Alfabet ten obejmuje 24 symbole (choć istnieją również warianty z 28 lub 31 znakami). Każda runa ma przypisane określone znaczenie, a także odpowiadający jej kolor, żywioł, drzewo czy zwierzę. Runy odwołują się do emocji, natury i sił boskich. Na przykład: Fehu to runa bogactwa, dobrobytu, ale i przestroga przed chciwością; Uruz symbolizuje siłę, zdrowie i energię seksualną; Thurisaz niesie ochronę, ogromną moc i ostrzega przed przeciwnościami losu; Ansuz łączy się z mądrością przodków, inspiracją i komunikacją duchową; Raidho oznacza podróż – zarówno fizyczną, jak i duchową; Kenaz to światło i ogień, kreatywność oraz seksualne pożądanie. Tak wygląda pełny Futhark Starszy: ᚠ – Fehu ᚢ – Uruz ᚦ – Thurisaz ᚨ – Ansuz ᚱ – Raidho ᚲ – Kenaz ᚷ – Gebo ᚹ – Wunjo ᚺ – Hagalaz ᚾ – Nauthiz ᛁ – Isa ᛃ – Jera ᛇ – Eihwaz ᛈ – Perthro ᛉ – Algiz ᛋ – Sowilo ᛏ – Tiwaz ᛒ – Berkano ᛖ – Ehwaz ᛗ – Mannaz ᛚ – Laguz ᛜ – Ingwaz ᛞ – Dagaz ᛟ – Othala Runy w praktyce Choć runy zniknęły z powszechnego użycia około roku 1000, w Skandynawii stosowano je aż do XV wieku. Dziś ich symbolika przeżywa prawdziwy renesans. Pojawiają się w ezoteryce, modzie, sztuce i popkulturze – od Tolkiena po biżuterię. Obecnie runy wykorzystywane są także w praktykach wróżebnych, do tworzenia tzw. skryptów runicznych – czyli kombinacji kilku znaków wspierających określone intencje: miłość, zdrowie, ochronę czy sukces. Takie skrypty można wykonać samodzielnie; podobnie jak runy – ważne jednak, aby odpowiednio oczyścić runy przed użyciem. Wystarczy pozostawić je na całą noc w blasku pełni księżyca, następnie umyć wodą ze studni, a potem zakopać w ziemi na dziewięć dni, by napełniły się energią. Runy można zapisywać na papierze, ryć w drewnie, metalu, kamieniu czy skórze. Coraz popularniejsze staje się zapisywanie swojego imienia za pomocą run – taki „runiczny podpis „działa jak talizman i przyciąga szczęście. Ważne jednak, by nosić go zawsze przy sobie. A czy runy naprawdę działają? Sprawdźmy to samodzielnie – oto kilka popularnych skryptów: • Na znalezienie pracy: Jera – Othala – Berkano • Na przyciągnięcie pieniędzy: Fehu – Ehwaz – Hagalaz – Uruz • Na poprawę zdrowia: Perthro – Raidho – Uruz – Algiz • Na szczęście w związku: Tiwaz – Ehwaz – Berkano – Ehwaz – Othala • Na spełnienie marzeń: Ansuz – Jera – Fehu Zarówno jako estetyczne symbole, jak i duchowe narzędzia, runy idealnie wpisują się w nowoczesny trend poszukiwania głębszego znaczenia i kontaktu z intuicją. Może dlatego tak często pojawiają się na naszych palcach, w kieszeniach, tatuażach czy w mieszkaniach. Aleksandra Koronna Czytaj dalej

14 wrz 2025 |

Polska

„Szlakiem Płonących Zniczy Pamięci”

To był wyjątkowy dzień na naszej narodowej mapie pamięci. Powspominajmy. Obchodzimy wówczas zarówno Święto Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, czyli tradycyjne święto Matki Bożej Zielnej, jak i Święto Wojska Polskiego, które przypomina nam o zwycięstwie w Bitwie Warszawskiej — tzw. „Cudzie nad Wisłą”. W tym roku minęła już 105. rocznica tego wydarzenia.  W Pisarzowicach, jak co roku, ten dzień (15 sierpnia) miał szczególny wymiar. Po Mszy Świętej mieszkańcy, członkinie KGW „Strażniczki Tradycji”, rodziny poległych żołnierzy, goście z okolicy oraz zespół „Pisarzowianki” zgromadzili się pod Pomnikiem Pamięci, by oddać hołd bohaterom naszej miejscowości. Wspólną modlitwę poprowadzili ks. proboszcz Janusz Gacek oraz ks. Marian. Po jej zakończeniu poświęcono nowe tablice pamiątkowe, na których umieszczono kolejne 19 nazwisk mieszkańców Pisarzowic poległych w I wojnie światowej. Wśród nich znalazło się dwóch synów Jerzego II Andrzeja Bulowskiego, dziedzica Górnego Dworu: • Stanisław Leon Bulowski – kapral, urodzony 11.04.1896 r., poległ 7.10.1915 r. jako żołnierz V Dywizji Strzelców Polskich. • Józef Bulowski – urodzony 8.01.1895 r., zginął w 1920 r. pod Ufą na Kaukazie jako pułkownik V Dywizji Strzelców Polskich (tzw. Dywizji Syberyjskiej). Pośmiertnie odznaczony Orderem Virtuti Militari. Z ustaleń pasjonatów lokalnej historii wynika, że w I wojnie światowej zginęło 77 mieszkańców Pisarzowic, a w II wojnie – 29 osób, w tym trzy kobiety, które poniosły śmierć w obozie koncentracyjnym, oraz Jerzy Krzemień, dziedzic Dolnego Dworu. Nazwiska poległych zostały odnalezione dzięki rodzinom, proboszczowi i mieszkańcom. Dziś, po latach, znów można je przeczytać i przywołać w pamięci. Bo choć odeszli młodo, w tragicznych okolicznościach – walcząc daleko od rodzinnego domu – to ich ofiara nigdy nie powinna zostać zapomniana. Cześć ich pamięci. Warto przypomnieć, że Pomnik Pamięci w Pisarzowicach powstał w 1989 roku z inicjatywy Rady Sołeckiej, sołtysa Stanisława Peszela oraz burmistrza Mariana Treli. Od kilku lat 15 sierpnia mieszkańcy spotykają się tutaj dzięki inicjatywie KGW „Strażniczki Tradycji” w ramach wydarzenia „Szlakiem Płonących Zniczy Pamięci”. W tym roku swoją obecnością uroczystość uświetnili m.in. Bartłomiej Bulowski z rodziną – potomek rodu Bulowskich – a także rodziny pani Jadwigi Pawlusiak i innych pisarzowian. To budujące, że z roku na rok coraz więcej osób – także dzieci – bierze udział w tych chwilach zadumy i pamięci. Bo przecież, jak mówi znane przysłowie: „Naród, który nie zna swojej przeszłości, nie ma przyszłości.” Foto: Beata G., Tomasz Tobiasz Tekst: C. Puzoń   Czytaj dalej

11 wrz 2025 |

Polska

Dzieci tyją, szkoły odpuszczają ?

Mamy kryzys aktywności Coraz więcej dzieci boryka się z nadmierną masą ciała, a ich sprawność fizyczna pozostawia wiele do życzenia. Szkoły, zamiast motywować do ruchu, coraz częściej przymykają oko na absencję na WF-ie, a rodzice – zamiast wspierać aktywność – wręcz ją ograniczają. Jeszcze kilkadziesiąt lat temu dzieciaki biegały po podwórkach, grały w piłkę, wspinały się na drzewa. Dziś trudno im wykonać prosty skłon czy przewrót w przód. Statystyki są bezlitosne: odsetek dzieci z nadwagą i otyłością wzrósł z około 10% w latach 90. do ponad 20% obecnie – a niektóre dane wskazują nawet na 30%. WF pod presją – nauczyciele łagodzą wymagania Z powodu pogarszającej się formy uczniów, nauczyciele wychowania fizycznego zmuszeni są do obniżania wymagań. Dzieci nie radzą sobie z ćwiczeniami, które jeszcze dekadę temu nie stanowiły problemu. Wielu nauczycieli przyznaje, że ocena z WF-u coraz częściej zależy bardziej od obecności niż od faktycznych umiejętności. Lawina zwolnień – astma, skrzywienia, "słaba kondycja" Zwolnienia lekarskie z WF-u stały się wręcz normą. Nauczyciele opowiadają o rosnącej liczbie zaświadczeń od pulmonologów (astma), ortopedów (problemy z kręgosłupem), a nawet okulistów i kardiologów. Choć wiele z tych schorzeń wcale nie wyklucza aktywności fizycznej, dzieci znikają z zajęć, zanim na dobre się one rozpoczną. Wielu uczniów otwarcie przyznaje, że... po prostu im się nie chce. Problemy nie tylko zdrowotne U dziewcząt niechęć do ruchu często nie wynika ze stanu zdrowia, a z dbałości o wygląd. Obawy przed rozmazanym makijażem, spoconą skórą czy zniszczonym manicure potrafią skutecznie zniechęcić do ćwiczeń. Kultura siedzenia Źródeł problemu należy szukać również w domach. Dzieci coraz częściej przejmują bierny styl życia swoich rodziców. Zamiast ruchu – ekran. Zamiast spaceru – kolejny odcinek serialu. Jeśli dorośli nie dają dobrego przykładu, trudno oczekiwać, że młodsze pokolenie będzie miało inne nawyki. Fałszywy obraz wyników Mimo wszystko, świadectwa pełne są wysokich ocen – także z WF-u. To jednak tylko iluzja. Po wejściu do szkół średnich, uczniowie nagle zderzają się z rzeczywistością, która brutalnie weryfikuje ich możliwości. Na papierze wszystko wygląda świetnie. W praktyce – dzieci nie potrafią wykonać podstawowych ćwiczeń – mówią nauczyciele. – Zamiast motywować do ruchu, system oświaty niechcący cementuje bierność.   Czytaj dalej

8 wrz 2025 |

Polska

Festiwal „A kto nam zabroni” w Wiśle – muzyka, pasja i srebrna energia!

To było cudowne wydarzenie. W Wiśle nie dało się nie zauważyć radości – ze sceny Amfiteatru im. Stanisława Hadyny rozbrzmiewały muzyka, śpiew i śmiech, które wypełniły cały park i jego okolice. Wszystko za sprawą Festiwalu „A kto nam zabroni” – wyjątkowego wydarzenia odbywającego się w ramach projektu Silver Silesia. Festiwal to przede wszystkim święto aktywności i talentu seniorów. Jego głównym celem jest pokazanie, że emerytura to nie koniec przygód, a dopiero początek nowych pasji! Do Wisły zjechało aż 38 wykonawców: zespoły regionalne, wokalne, taneczne, soliści oraz recytatorzy – wszyscy pełni zapału i gotowi do zaprezentowania swoich artystycznych umiejętności. Konkurs odbywał się w czterech kategoriach: taniec, muzyka, słowo i rękodzieło. Był to już trzeci i finałowy przystanek festiwalowej trasy (po Dąbrowie Górniczej i Częstochowie). Gminę Wilamowice godnie reprezentowały dwa zespoły: Zespół Śpiewaczy „Echo” z Hecznarowic oraz Zespół Regionalny „Pisarzowianki”. Na scenie dali z siebie wszystko – zarażali energią, uśmiechem i piękną muzyką. W trakcie wydarzenia można było również podziwiać wyjątkowe prace rękodzielnicze, które rywalizowały w konkursie. Pojawił się także znany i lubiany kucharz, restaurator oraz osobowość telewizyjna – Remigiusz Rączka, który przyciągnął tłumy fanów. Wieczór zakończył się koncertem gwiazdy – Damiana Holeckiego. Występ porwał wszystkich – parkiet pod sceną był pełen tańczących i śpiewających uczestników. Nikt nie myślał o powrocie do domu, tym bardziej, że pogoda dopisała, a atmosfera była po prostu magiczna. Wracając do autobusu, każdy miał w sobie niezmierzone pokłady pozytywnej „srebrnej” energii i poczucie, że tego dnia wszyscy byli zwycięzcami. Organizatorzy wydarzenia: Wojciech Saługa – Marszałek Województwa Śląskiego, Śląskie. Pozytywna Energia, Regionalny Ośrodek Polityki Społecznej Województwa Śląskiego. Partnerzy: Wiślańskie Centrum Kultury, Uniwersytet Jana Długosza w Częstochowie, Pałac Kultury Zagłębia, Muzeum – Górnośląski Park Etnograficzny w Chorzowie, Wodociągi Ziemi Cieszyńskiej. Tekst: C. Puzoń Zdjęcia: Martyna   Czytaj dalej

4 wrz 2025 |

Polska

Wieś z chłopa nie wyjdzie…

Znają Państwo powiedzenie: „Chłop ze wsi wyjdzie, ale wieś z chłopa nigdy”. Niektórzy takim określeniem czują się obrażeni, inni poniżeni, aczkolwiek taki odruch ostatnio, jakby zanikał. W moim przypadku, jak w tytule – wieś ze mnie nie wyszła, a to chyba dlatego, że w mieście spędzałem mniej czasu niż na wsi.             Miasto było dla mnie sypialnią, bo w okresie pracy zawodowej większość dnia spędzałem na wsi z młodzieżą, kobietami i „chłopami” na terenie kilku gmin w powiecie.   Jak mało kto poznałem ich mentalność, a niektórzy sami obnażyli swe oblicze i dlatego pozwalam sobie co nieco pochwalić i niestety co trzeba skrytykować.     Nie akceptuję chamstwa, obłudy i hipokryzji, a wobec osób nadużywających takie cechy czuje wręcz obrzydzenie, szczególnie wobec tzw. „chorągiewek”.     To tacy, którzy zmieniają swe upodobania niemalże wrodzone poglądy i charakter, jak chorągiewki na wietrze. Dla mnie człowiek powinien mieć wartość jak moneta, bez względu czy widzimy jej rewers, czy awers.    Niestety, ja zauważam coś innego…Czy Państwo widzą to samo, co ja – czy podzielają Państwo moją opinię?     Nie tak dawno, niemal w każdym gospodarstwie były krowy, trzoda, drób… była sieć sklepów i punkty skupu produktów rolnych, gwarantujących zbyt mleka, mięsa, zbóż, ziemniaków. Jak szybko zmienił się krajobraz wsi, infrastruktura, estetyka podwórek i tzw. „chłoporobotnika” wizerunek.    Nie tak dawno słyszało się na wiejskich zebraniach pytania wyrażające krytykę: „Jak to jest, żeby litr mleka kosztował mniej, niż litr gazowanej wody”? Żeby kupić litr „ropy” paliwa do ciągnika, trzeba sprzedać dwa litry mleka…to absurd wykrzykiwano !   Jaka jest dziś relacja cen w porównaniu do cen sprzed kilkudziesięciu lat?  To wiedzą hodowcy, dziś właściciele farm, których jest średnio jeden w gminie, a statystycznie jeden na 11-14 tys. mieszkańców wsi.    A co my – mieszkańcy wsi? Mamy wszelkie produkty, jakie chcemy, także mleko w kartonach przydatne do spożycia przez 21 dni. Nie jest problemem, że z tego mleka nie uzyskamy kwaśnego, bo w sklepach kefiru pod dostatkiem. Jest maślanka i śmietany o zróżnicowanym procencie oraz wszelkie twarożki. Biorąc pod uwagę częste promocje, no to pozostaje współczuć babciom ich trudu i znoju.    Czy na pewno wszyscy współczują, czy może czegoś żałują?  Wiarygodną odpowiedzią może być opinia o dawnym przetwórstwie mięsa w postaci kiełbas, salcesonów, wędzonych boczków i szynek. Dzisiejsze wypełnione w pełni wędlinami, niemal pękające w szwach gabloty chłodziarek w marketach, to jakby jednolity wyrób, a może smak nam się zmienił?      Niewiele zmieniły się pola i lasy, ale „od oka”. Pola w znacznym stopniu są dzierżawione i tylko kwestia czasu, aby znikły miedze, na których trzymane na postronkach krówki ponad pół wieku temu pasały osoby starsze.    Dziś kobiety mieszkające na wsi, to nie „kobity ze wsi”, nie „wiejskie baby”, to Panie w swej aparycji nieróżniące się od mieszkanek miast, niekiedy lepiej się prezentujące stylem ubioru i makijażu. Dziś mieszkanki wsi postrzegamy, jako Panie zorganizowane w Stowarzyszeniach, Kołach Gospodyń Wiejskich.   Mimo, że w czasach PRL organizacje KGW istniały ( ich rodowód to 1866 r.) to te dzisiejsze są finansowo bardzo dowartościowane. Te dawniejsze organizacje, które znam, z którymi w pewnym sensie współpracowałem, były ideologicznie bliskie swej statutowej roli. Bardzo dużo inicjatyw i działań podyktowanych było potrzebami lokalnych mieszkańców, szczególnie nakierowanych na potrzeby gospodyń i wiejskich dzieci. Kobiety uaktywniały swe środowiska poprzez kursy, szkolenia, poprzez konkursy gospodynie (mieszkanki wsi) ze sobą rywalizowały, poprzez prenumeratę czasopism dla kobiet realizowano zagadnienia oświatowe, organizowano wakacyjną opiekę nad dziećmi tzw. dziecińce, prowadzono wypożyczalnie naczyń oraz rozprowadzano wśród rolników kurczęta, nasiona, paszę.      Tych działań nie dofinansowywało Państwo, jak dzieje się to obecnie. Stroje ludowe w duchu patriotyzmu wyrażały region, a dzisiejsze stroje są wyrazem własnych gustów, pomysłów i tzw. „widzimisię” ( gdy wśród 12-ki, 11 ma spódnice do pół łydki, a jedna mini, to jak to rozumieć )      Dziś trendem w działalności KGW są kulinaria, bo sprzyja temu polityczny klimat. Nie rozumiem, dlaczego od kilku dekad rządzący, nie dopatrują się potrzeby troski o zachowanie lokalnych pamiątek.       Zastanawiam się, czy od wielu lat zmasowane działania z ogromnym dofinansowaniem organizacji kobiecych na rzez rzekomej ludowej tradycji ukierunkowanej wyłącznie na zagadnienia kulinarne, nie są działaniami dywersyjnymi obcych służb.        Znamy z historii, jak jedli pili i popuszczali pasa ( początek XVIII wieku ). Wiemy, że w 1772 r. skończyło się to rozbiorem Polski. Czy nie grozi nam to kolejny raz, gdy dzisiejsze polityczne spory poddamy głębszej analizie?        Zamiast zadbać i zabezpieczyć pozostające w wielu domach, rodzinach pamiątki w postaci dokumentów, zdjęć- nikt nie dostrzega zagrożenia ich utraty?  W czym tkwi problem, aby poprzez działające organizacje, powstające świetlice tworzyć kroniki, biografie miejscowości z zachowaniem pamięci o osobach szczególnych uzdolnień, kwalifikacji lub twórczego dorobku ująć w wybranej formie?  Może wystarczyło by wygospodarować szufladę, półkę w szafie, by przechować pamiątki minionych czasów, jeżeli tak dużo słyszymy o tym, że mamy szacunek do naszych babć – czy tylko w obszarze kulinarnym?      Szanowne Panie – czy nie ośmieszacie się swymi wypowiedziami o rzekomych produktach tworzonych na bazie notatek babć? Kiedykolwiek jestem na festynie gdzie rywalizują w konkursach kulinarnych „gosposie” i podkreślają, iż produkt jest tradycją, to pytam: która z członkiń może sprzedać jajka od własnych kurek? Pytaniem takim wzbudzam zaskoczenie i słyszę odpowiedź, że one jajka kupują.  Kupują także mleko, śmietanę, makaron, smalec, wszelkie wyroby wędliniarskie i oczywiście chleb, aby serwować pajdy chleba ze smalcem i plasterkiem ogórka – nie kiszonego we własnym gospodarstwie i nie ze sklepu – kupują, jak mówią w marketach  ( pomijam nazwę ).     Pamiętam, jak pół wieku temu podczas dożynek, gdy cenzurowano to i owo, zespoły śpiewacze nie szczędziły krytyki wobec lokalnych włodarzy. Krytyki nie szczędziły kabarety, a dziś gdy mamy demokrację i ogrom politycznych sporów, ludowe zespoły nie podejmują krytyki żadnej partii od kilkunastu lat. Mimo, że politycznych dyskusji  z jaskrawymi i zróżnicowanymi opiniami w rodzinach jest „pod sufit”, to ludzie zachowują się, jak wspomniane wcześniej chorągiewki.         Czy członkinie organizacji kobiet wdzięczne za finansowe wsparcie robią to co robią, bo taka koniunktura, taka moda i zapotrzebowanie, a przy tym jest wesoło,  bo „pijmy żywcem, aż się okocim”, ma swój sens.     Zastanawiam się, o co w tym wszystkim chodzi i dlaczego jest tak głęboki upadek kulturowych wartości, szacunku do autentycznej ludowej tradycji.     Szacunek do wartości patriotycznych jest zauważalny, ale wskazane kwestie w obszarze ludowej kultury, są moim zdaniem zaniedbaniem resortu rolnictwa.    Moja wieś i moje miasto, niczym jak tytuł kwartalnika są nierozdzielne. Choć mieszkam w mieście, to pochodzenia ze wsi nie da się pominąć, bynajmniej mnie.    Dostrzegam plusy i minus i co gorsze wiele znaków zapytania, wiele niewiadomych, które pozornie łatwe do rozwiązania, rozwiązywane nie są – i dylemat – dlaczego?  Może czytelnicy mają własne przemyślenia, sugestie. Jeśli tak - podzielcie się Państwo poprzez Redakcję nie tylko ze mną.     Niech piszą Ci, co ze wsi nie wyjdą oraz Ci, którzy ze wsi wyszli, ale wieś jest w nich nadal dosłownie i przenośni.                                                                            Marian Kwiecień     Czytaj dalej

2 wrz 2025 |

Polska

Trwa przekierowywanie...

Trwa przetwarzanie ...

Twój kłos został poprawnie oddany!

Twój kłos został usunięty!

Wystąpił błąd podczas kłosowania. Twój kłos nie został oddany!

Plik jest zbyt duży, dozwolona wielkośc to max 10MB.

Aktualnie trwa modernizacja sklepu.
Zapraszamy już wkrótce!

Korzystamy z informacji zapisanych za pomocą plików cookies na urządzeniach końcowych użytkowników. Pliki cookies użytkownik może kontrolować za pomocą ustawień swojej przeglądarki internetowej. Dalsze korzystanie z naszego serwisu internetowego, bez zmiany ustawień przeglądarki internetowej oznacza, iż użytkownik akceptuje stosowanie plików cookies.

Zamknij