mojaWieś.pl - Portal Kół Gospodyń Wiejskich i Mieszkańców Wsi

Kulinaria

bielskie

13 lut 2022

0 1

Sernik Walentynkowy

Sernik Walentynkowy

Ciasto:

3 szkl. mąki pszennej (550)

5 żółtek

1 szt. margaryny (palma)

2 łyżeczki proszku do pieczenia

3 łyżki cukru

2 łyżki kakao ciemnego

do 1/3 z kuli ciasta

2 opakowania śmietany 18% (małe)

Masa serowa:

1 kg sera (zemleć)- może być 80dag

20 dag cukru

2 jaja (całe)

½ kostki margaryny (roztopić)

1 budyń śmietankowy

Garść rodzynek, skórki pomarańczowej (usmażonej lub gotowej)

Wykonanie:

1. Z produktów na ciasto; zagnieść i wyrobić ciasto na jednolitą kulę. Następnie z tej kuli odłożyć do naczynia 1/3 ciasta, a pozostałą część rozłożyć na blaszce wyłożonej papierem do pieczenia bądź folią alum. Widelcem nakłuć ciasto delikatnie. (blacha o wielkości ok.36cm)

2. Wymieszać wszystkie składniki masy serowej i nałożyć na ciasto . Następnie wygładzić.

3. Do odłożonej 1/3 części ciasta dodać śmietanę łyżką i miksować na jednolitą masę lub mieszać łyżką, musi być konsystencja gęstej śmietany, aby nie zrobił się zakalec na górze. Można zużyć obydwa pojemniczki śmietany, bądź nie. Bardzo delikatnie rozprowadzać na masie serowej, by ser był dokładnie przykryty.

4. Wstawić do nagrzanego piekarnika . Piec w tem.160-180°C około 60min.- zależy od pieca. Ja piekę w 180°C ok. 50min. następnie 10-15 na termoobiegu.

Uwaga!

Jeżeli sernik jest na mniejszej blaszce ,czyli jest grubszy to należy piec go dłużej do70min.Sprawdzić wykałaczką czy w środku ser się nie klei.

Pozostawić w piekarniku do lekkiego wystygnięcia przy otwartych drzwiach, aby sernik się nie pocił. Ja zostawiam do ok.20min.

Upieczony, zimny sernik posypuję cukrem pudrem lub można zrobić na polewę czekoladową i posypać kokosem bądź cukiereczkami dekoracyjnymi (śnieżynkami)

Tym razem zrobiłam eksperyment i na ser ułożyłam banany i posypałam banany cukrem trzcinowym, następnie nałożyłam masę śmietanową z 1/3 kuli ciasta.

To był sernik na Walentynki-muszę przyznać ,że wszyscy domownicy zajadali z apetytem. Zrobiłam szablon papierowy (serduszka) i posypałam cukrem pudrem.

Cecylia P. z Koło Gospodyń Wiejskich Pisarzowice

Przeczytaj również wszystkie artykuły z kategorii >

KGW Bielowicko. Świąteczne pieczenie ciasteczek.

Przygotowania do Świąt Bożego Narodzenia rozpoczęte. Czytaj dalej

11 gru 2024 |

bielskie

Projekt Czyste Sołectwo cały czas się rozwija!

Dołączyło do nas już 790 sołectw, które dzięki zbiórce elektroodpadów pozyskało dla siebie środki pieniężne. Liczby robią wrażenie - w edycji 2024 zebraliśmy już ponad 800 ton sprzętu, co oznacza, że uczestnicy otrzymają ponad 320 tys zł - a to jeszcze nie koniec, bo zbiórki wciąż trwają! Przed nami nowa edycja 2025, która zapowiada się rekordowo. Projekt Czyste Sołectwo jest częścią ogólnopolskiego projektu Elektrosegregacja, który oferuje rozwiązania nie tylko dla sołectw i kół gospodyń wiejskich, ale również dl miast, gmin, szkół, firm i mieszkańców. Niezależnie od wielkości sołectwa, każdy ma szansę, nie tylko na otrzymanie środków w wysokości 400 zł za każdą zebraną tonę, ale również na zdobycie nagród głównych i dodatkowych. Pula dodatkowych nagród to aż 24 tys zł. Nie zwlekaj, dołącz do nas już dziś. Czytaj dalej

4 gru 2024 |

Polska

„Pisarzowianki” na szlaku

Członkowie Zespołu Regionalnego „Pisarzowianki” w słoneczną sobotę wybrali się do Czerwionki-Leszczyn. Zawitali do Centrum Informacji Turystycznej, gdzie zostali serdecznie przywitani i „porwani” na spacer uliczkami zabytkowego osiedla „Familoki”-osiedla patronackiego KWK „Dębieńsko”. Osiedle to wpisane jest do rejestru zabytków klasy „A”. Wszystkie zabudowania są z czerwonej cegły i choć wyglądają podobnie to nie są identyczne. Mają inne ornamenty z muru pruskiego, z białej cegły, kształt okien czy też inne elementy zdobienia elewacji. Oprowadzał nas pan Czesław Żemła opowiadając bardzo ciekawie o historii i z humorem o mijanych miejscach, częstując cukierkami „kopalniokami”. Opowiadał historię rzeźb stojących w różnych punktach na osiedlu, które wykonał i ich miejscu w którym stoją. Po spacerze uliczkami i podwórkami (bardzo czyste) członkowie wrócili do Centrum Informacji Turystycznej do pomieszczeń Izby Regionalnej. Tam też po słodkim poczęstunku i gorących napojach zespół zaśpiewał piosenki dla zebranych osób. Klimat tych otaczających pamiątek, mebli, robił wrażenie, zwłaszcza, że wiele rzeźb zgromadzonych w pomieszczeniach zostało wykonanych przez naszego przewodnika pana Czesława, jak i obrazy namalowane przez szacownego artystę. W wycieczce uliczkami Familoków” byli również goście z Katowic. Członkowie zespołu serdecznie dziękują za umożliwienie poznania choć w namiastce historii i miejsc Czerwionki-Leszczyn. C.Puzoń foto Kaja Puzoń Czytaj dalej

2 gru 2024 |

Polska

„NA WÓJTOWEJ POLANIE – LUDOWE ŚPIEWANIE” w Kadzidle

Tylko trzeba było patrzeć, słuchać, podziwiać. Działo się u nas, a działo. 24 listopada 2024 roku – niedziela - w kadzidlańskiej Sali Bankietowej Deptuła, już od godziny dwunastej gwar, śpiew, taniec. Odbywał się tu przegląd kapel i zespołów artystycznych Kół Gospodyń Wiejskich z powiatu ostrołęckiego i nie tylko. A wszystko to dzięki Pani Barbarze Gałązka, Przewodniczącej Regionalnego Związku Rolników Kółek i Organizacji Rolniczych w Ostrołęce. Uroczystość przebiegała pod hasłem: „NA WÓJTOWEJ POLANIE – LUDOWE ŚPIEWANIE.” Partnerem wydarzenia był Samorząd Województwa Mazowieckiego. Projekt sfinalizowany przez Urząd Marszałkowski w Warszawie. Uroczystość rozpoczęła p. Basia witając gości. Szczególnie gorąco powitała Radnego Sejmiku Marszałkowskiego p. Rafała Kowalczyka i pozostałych gości. W oficjalnej obsłudze uroczystości pomagali Jej nasi Włodarze gminy Kadzidło - Wójt Anna Śniadach i dyr. Centrum Kultury Kurpiowskiej p. Paweł Łaszczych. Były ciepłe przemówienia gości. Sala bankietowa pięknie udekorowana. Stoliki 10-cio osobowe, a na nich przeróżne jadła i napoje. Przy stolikach goście i członkinie KGW w przepięknych, różnobarwnych strojach. Nasze Panie z Koła Gospodyń Wiejskich „Wesołe Nutki” z Kadzidła również wyglądały olśniewająco. Można zobaczyć to na załączonych zdjęciach. Po części oficjalnej zaczęła się uczta dla ducha, śpiew w wykonaniu poszczególnych członków KGW i grających kapel. Kwiaty dla P. Basi, a dla Kół przepiękne dyplomy. Co to się działo. Kapele grały, a wszyscy tańczyli i śpiewali. Przy stolikach brzęczały naczynia. Tego nie da się opisać . Trzeba było tam być i zobaczyć. Ja tam byłam, śpiewałam, jadłam i miód piłam, a co zobaczyłam, chociaż w części opisałam i w sercu zachowałam. Tekst: Janina Gosiewska Zdjęcia: Jadwiga Niedźwiedzka Czytaj dalej

26 lis 2024 |

ostrołęckie

„Cztery łapy”

Dom bez zwierzaka jest tylko pustym mieszkaniem… Pies, kot, chomik czy króliczek – dziś temat szczególnie miły dla miłośników futrzanych domowych zwierzaków. Różnią się wszystkim, od wyglądu po charakter czy rasę, jedno, co ich łączy to bezwarunkowa miłość do właściciela, który jest często ich całym światem. Najlepszy przyjaciel? Zabawka na chwilę czy poduszka emocjonalna na trudy życia? Niech przemówią nasi czworonożni towarzysze! Kochane czworonogi! I kundelki i buldogi… Jak oprzeć się miłości, gdy w psim sercu zagości? Psiarz czy kociarz? Zdecydowanie pieski zajmują pierwszą pozycję w moim sercu. Choć sam nigdy w bloku nie miałem żadnego zwierzaka to moja miłość do nich była zakorzeniona od dziecka. Rodzice wychodzili z założenia, że mieszkanie w bloku to nie jest dobre miejsce dla psa, a może po prostu nie chcieli się przywiązywać. Na szczęście, jak już wiecie całe dzieciństwo, każdy weekend i wakacje spędzałem na wsi u dziadków i tam miałem swoje kochane psiaki. Trochę ich było i choć pamięć już nie ta, to są takie, które zawsze będą we wspomnieniach. Jestem człowiekiem, który zwierzęta kocha bardziej niż ludzi, ich los zawsze chwytał mnie za serce, bo to są tylko niewinne istoty, za które jesteśmy odpowiedzialni. Moje psiaki na wsi to miały ze mną naprawdę dobrze. Za każdym razem, gdy przyjeżdżałem na wieś to pierwsze co robiłem to witałem się z nimi a później z dziadkami. Pożegnanie wyglądało tak samo, gdy miałem odjeżdżać dostawały buziaka z obietnicą, że niedługo wrócę. Choć wszyscy wiemy, że są takie spotkania, o których nie wiemy, że były ostatnim. Jest taki filmik w internecie: Trafiasz do nieba, a pan Bóg mówi, że „ktoś tu na Ciebie czekał” i biegnie do Ciebie piesek po łące, a w tle muzyka z filmu „Uwierz w ducha”. Na samo wspomnienie się wzruszam i powstrzymuję łzy. Gorąco wierzę w to, że tak będzie i gdy nadejdzie mój czas oprócz dziadków przywita mnie całe stado cudownych zwierzaków i wtedy będę mógł powiedzieć, że „jestem w niebie”. Miłość to szczekanie i ogona merdanie Bo rodzina to nie tylko nogi, ale też łapy i sierści kłaki Pewnego razu, gdy wychodziłem ze sklepu widziałem jak pewna pani mówiła do swojego pieska na smyczy jak do dziecka, w stylu „mój skarbeńku, pańcia już wróciła, mój ty … itp. zdrobnienia. Pomyślałem w tamtej chwili: co za idiotka - tak mówić do psa. Po wejściu do auta uświadomiłem sobie, że to ja jestem wielkim idiotą, gdy przypomniałem sobie jak zwracam się do mojego pieseczka. Obecnie całą moją miłość przelewam na Czakusia, kundelek, który 7 lat temu został wzięty ze schroniska przez rodzinę mojej bratniej duszy. Przysposobiłem go i nazywam synkiem, i tak też traktuję. Za każdym razem nie mogę się doczekać aż go zobaczę. Zawsze, gdy przyjadę wita mnie z daleka i biegnie kręcą swoim tyłeczkiem na prawo i lewo. Jak tu ma się człowiek nie uśmiechnąć na takie powitanie! Z boku patrząc wyglądam jak oszołom, który nigdy psa nie widział. Czakuś ma to szczęście, że ma dwoje kochających go rodziców i dwoje kocich braci, których nie raz chciał zabałamucić – taka to nasza patchworkowa rodzinka. Puszek okruszek, zadziorny kłębuszek Dostałem kota w worku! Worek wyrzuciłem, zawartość została Teraz coś o kotach i ich właścicielach – bo to temat zgoła inny niż psiarze. Nie ma tak charakternych zwierząt jak koty. Gdy właściciel psa wraca do domu – pies się raduje i myśli „mój tatuś wrócił, będzie zabawa”. Gdy właściciel kota wraca – kot patrzy z pogardą i mówi „mój niewolnik wrócił, oby dobre saszety kupił”. To oczywiście tak z przekąsem piszę, ale odzwierciedla istotę tych zwierzaków. Mamy dwa kocury wolno żyjące na dworze. Kochane i wdzięczne. Chodzą własnymi ścieżkami, ale zawsze znajdą drogę do domu na posiłki plus same coś upolują i przyniosą pod drzwi pokazując swoją wdzięczność. Niestety te milusińskie koty to są tylko wyjątkiem od reguły. Otóż za ścianą w domu żyje ich przeciwieństwo, wabi się Carmel i jest domowym kotem mojej szwagierki. Jest to rasowy kot pod względem pochodzenia, jak również rasowo oddaje ich wredny charakter. Taki paradoks, że najbardziej Czytaj dalej

25 lis 2024 |

Polska

Korzystamy z informacji zapisanych za pomocą plików cookies na urządzeniach końcowych użytkowników. Pliki cookies użytkownik może kontrolować za pomocą ustawień swojej przeglądarki internetowej. Dalsze korzystanie z naszego serwisu internetowego, bez zmiany ustawień przeglądarki internetowej oznacza, iż użytkownik akceptuje stosowanie plików cookies.

Zamknij