O nas

1 1
Kłosuj Komentuj Ulubione

Nasza historia

Z relacji starszych koleżanek wynika, że KGW zostało założone w 1924 roku. Założycielką i pierwszą Przewodniczącą była Henryka Cora, następnie Julia Głowacz. Czasy były trudne, ale kobiety miały ogromne chęci do pracy społecznej. Członkinie zbierały się po prywatnych domach- urządzały spotkania i pogawędki na temat pracy i roli kobiet na wsi.
Kiedy nastały czasy wojny, koło zostało zawieszone.
Z późniejszych zapisów wynika, że przewodniczącymi były:
Józefa Frączek – lata: 1965-1967
Zyta Sojka- lata: 1967-1972
Maria Cora-lata: 1972-1975
Lucja Leśniak-lata: 1975-1992
Jadwiga Sroka-lata: 1992-2014
Po powojennej przerwie koło zaczęło prężnie działać. Organizowano kursy: kroju i szycia, robótki na drutach, szydełkowania, pieczenia i gotowania. Niestety członkinie w dalszym ciągu zmuszone były spotykać się w domach prywatnych, m.in. u Józefy Radoń, Józefy Frączek, Władysławy Bartyzel, Zyty Sojka, Cecylii Sikora. Spotkania odbywały się również w Starej Szkole Podstawowej (dziś budynek Przedszkola) oraz w budynku Kółka Rolniczego (dzisiaj kwiaciarnia).
Kiedy wybudowano Dom Strażaka (1976 r.), kobietom było lżej, ponieważ KGW przydzielono małe pomieszczenie, gdzie członkinie urządziły kuchnie. Kuchnia została umeblowana i wyposażona w naczynia z dochodów za urządzane przez koło zabawy dochodowe. Pomieszczenie kuchenne wraz z wyposażeniem było używane i wypożyczane na wesela, zabawy, wieczorki oraz na różne spotkania. Zakupione zostały również 2 stojące wieszaki na ubrania, które używane są do dziś w Domu Strażaka. Był również zakupiony magiel elektryczny i prowadzona usługa.

Zarząd prowadził zapisy m.in. na:
• kurczęta, kury nioski, brojlery, indyki, kaczki.
• pszenicę, ziemniaki, kapustę pastewną, koński ząb
• krzewy owocowe, maliny, agrest, porzeczkę czarną i czerwoną
• prenumeratę gazety „Gospodyni Wiejska”
• kontraktacja zboża, mleka, trzody chlewnej, bydła
Były prowadzone liczne kursy:
• kurs racjonalnego żywienia
• kurs gotowania i pieczenia
• kurs robienia kołder i koronkarstwa
• kurs kroju i szycia:
I organizowany w Szkole Podstawowej w latach 70-tych, trwał 200 godzin- na zakończenie była organizowana wystawa;
II organizowany w Domu Strażaka w latach 80-tych, który prowadziła Józefa Radoń- na zakończenie też była organizowana wystawa
• kurs hodowcy bydła
• kurs czystości mleka
• kurs „Przysposobienia Rolniczego”
• kurs z tytułem wykwalifikowanego rolnika, z egzaminem przed Państwową Komisją Rolną w Jastrzębi w 1971 roku
• pokaz wyrobów mięsnych i garmażeryjnych
• pokaz przetworów warzywno-owocowych
Członkinie uczestniczyły w licznych konkursach organizowanych przez SKR (Spółdzielnia Kółek Rolniczych):
• konkurs „Dom i jego otoczenie”
• konkurs czystości mleka
• konkurs „Ogródki wzorcowe” (KGW otrzymało nagrodę pieniężną)

Były organizowane liczne wycieczki m.in. do Lichenia, Częstochowy, Wambierzyc, Warszawy (grób Ks. Jerzego Popiełuszki), Płok, Niepokalanów, Chorzów, Oświęcim, Zakopane, Święty Krzyż (Góry Świętokrzyskie-Puszcza Jodłowa).
Jak mogły, tak się starały, aby we wsi działo się coś dobrego. Chętnie uczestniczyły w pracach społecznych na rzecz naszej wsi:
• pomagały przy budowie ogrodzenia szkoły (1966)
• pracowały przy budowie drogi do garaży Kółka Rolniczego (1968)
• pełniły czyn społeczny przy budowie Domu Strażaka (kobiety wraz z strażakami kopały dół na wapno), w 1969 r.- przepracowały 60 dniówek, w 1970 r.- kolejne dniówki, w 1971 r.- w czerwcu i październiku przepracowały kolejne dniówki, w 1972 r.- uporządkowały teren koło Domu Strażaka- przepracowały 20 dniówek, w 1973 r.- sprzątanie i mycie okien w nowo wybudowanym Domu Strażaka
• uporządkowanie chodników obok przystanków P.K.S.
• czyn społeczny przy budowie drogi przez wieś
• czyn społeczny na cmentarzu
Z inicjatywy KGW w 1967 roku były organizowane po raz pierwszy „Dożynki Parafialne” za ks. Mariana Mularczyka. Uczestniczyła w nich cała wieś. Podczas uroczystej Mszy Świętej rolnicy dziękowali Panu Bogu za szczęśliwe zebrane plony. Członkinie Koła wraz z młodzieżą z ZMW (Związek Młodzieży Wiejskiej) uwiły piękne wieńce (było ich kilka, ponieważ był zwyczaj wręczenia ich zaproszonym gościom). Na boisku szkolnym były występy artystyczne- odgrywano skecze, monologi, śpiewano dożynkowe przyśpiewki i wręczano gościom zaproszonym wieńce. Na zakończenie odbyła się na boisku zabawa taneczna.
W Izdebniku były organizowane jeszcze 3 razy „Dożynki Parafialne” za ks. Jana Cendrzaka (1983-1985). Nie miały już jednak tak uroczystej oprawy jak te pierwsze. Była odprawiona Msza Św. z uroczystym złożeniem darów na ołtarzu: Chleb i Wino, Wieniec Dożynkowy, owoce, warzywa i kwiaty.
w 1968 roku organizowane były Dożynki w Zebrzydowicach. KGW wraz z ZMW brały udział w tym święcie plonów- konno jechali do Zebrzydowic, gdzie wręczyli uwite wieńce przedstawicielom Gromadzkiej Radzie.
w 2013 roku KGW wzięło udział w Gminnych Dożynkach w Izdebniku. Członkinie uwiły wieniec, wraz z Druhami OSP składają na ołtarzu- w czasie Mszy Św.: chleb, wino, serce dożynkowe z kłosów pszenicy i kwiaty. Przygotowały stoisko z potrawami regionalnymi: chleb wiejski ze smalcem, tradycyjne wędzona szynka i kiełbasa, flaczki z kurczaka, barszcz ukraiński, kołacze, ciasta pieczone własnoręcznie oraz robione domowym sposobem przetwory i nalewki. Stoisko cieszyło się ogromnym zainteresowaniem uczestników dożynek.
spisała własnoręcznie
Lucja Leśniak
Przewodnicząca KGW Izdebnik w latach 1975-1992

Obecnie nasze koło liczy 29 energicznych i uzdolnionych kobiet :-)

Władze koła przedstawiają się następująco:
1. Przewodnicząca KGW- Pani Karolina Kwaśnica
2. Z-ca przewodniczącej KGW - Pani Agata Kozik
3. Sekretarz KGW- Pani Renata Sroka
4. Skarbnik KGW- Pani Krystyna Moskała
5. Członek Zarządu KGW- Pani Ewa Kozik
6. Członek Zarządu KGW- Pani Lucyna Leśniak
7. Członek Zarządu KGW- Pani Elżbieta Radoń
8. Członek Zarządu KGW- Pani Jadwiga Sroka

Komisja Rewizyjna:
1. Przewodnicząca Komisji Rewizyjnej- Pani Elżbieta Biela
2. Sekretarz Komisji Rewizyjnej- Pani Rozalia Cora
3. Członek Komisji Rewizyjnej- Pani Bożena Matuła

Karolina K. z Koło Gospodyń Wiejskich w Izdebniku

Udostępnij na facebook!

Gall Anonim

Taki zeszyt to prawdziwy skarb!

0

17 mar 2016, 10:04:27

Przeczytaj również wszystkie artykuły z kategorii >

Z sołtyski… na starostę!

Wrażliwa i zaangażowana społecznie byłam od zawsze. Ale dopiero wybór na sołtyskę pięknej mazurskiej wsi Trygort rozpoczął moją karierę. Pamiętam ten ciężar odpowiedzialności, który poczułam na swych barkach po wygranych wyborach sołeckich. - Wierzymy, że teraz będzie się działo - mówili mieszkańcy, a ja czułam coraz większe przerażenie. Czy podołam wyzwaniu? Dziś wiem, że ten strach nieodłącznie towarzyszy prawdziwym liderom, którzy poważnie podchodzą do powierzonych im funkcji. Po 9 latach sołtysowania zostawiłam zadbaną wieś, z wyremontowaną i doskonale wyposażoną świetlicą, miejscami sportowo-rekreacyjnymi na boisku i plaży sołeckiej, z kompletem nagród w ogólnopolskich konkursach. Ale to co najważniejsze, zostawiłam wieś doskonale zżytą, mieszkańców lubiących ze sobą spędzać czas, interesujących się losami zaginionych psów i kotów, widzących komu i gdzie dzieje się krzywda, i reagujących. Czy jest recepta na budowanie zaangażowanej wspólnoty? Podczas wizyt studyjnych, które licznie nas odwiedzają, często zadaję pytanie: na ile osób z waszej społeczności możecie liczyć, że przyjdą i pomogą? Padają różne liczby, które następnie polecam skonfrontować z liczbą mieszkańców. I okazuje się, że wszędzie jest tak samo. Osób aktywnych jest około 8- 10 %. Kolejne 30-40 % chętnie przyjdzie na doroczny festyn, bądź zaangażuje się sporadycznie. Połowa mieszkańców nie ma potrzeby uczestniczenia w życiu społecznym. Ale w każdej wsi jest jedna, dwie osoby, którym się nic nie podoba, które jątrzą i uprzykrzają życie liderowi. I w tym momencie warto zadać sobie pytanie, komu i ile czasu i energii poświęcamy, jako liderzy. Zwykle pochłaniają nas jątrzyciele oraz osoby, które się nie angażują. Tymczasem tracimy z oczu tych, co zawsze są przy nas i wspierają. A wystarczy odwrócić ten schemat. Skupić się na tych zaangażowanych, cieszyć się ich obecnością, dziękować, celebrować wspólne chwile, mówić o wspólnym sukcesie. Nie raczyć uwagą tych, którym się nie chce. Ich wybór. „Kochaj bliźniego swego, jak siebie samego”. Ponadczasowe. Dobry lider to lider świadomy swych mocy, zalet, umiejętności, osoba, która ma do siebie miłość i szacunek. Która zna również swoje słabe strony i ma wobec siebie wyrozumiałość. Gdy jesteśmy w porządku wobec siebie, możemy pociągnąć za sobą innych do wspólnych działań, do zmiany świata na lepsze. Lider to osoba, która nie potrafi wielu rzeczy po to właśnie, by dać innym przestrzeń do rozwoju. Lidera rozpiera energia i wiara w sukces. Ale żeby móc zarażać tą energią, lider powinien mieć świadomość, co i kto mu ją daje, kiedy powiedzieć stop, by się nie wypalić. Dlatego niezwykle ważni są ludzie, którymi się otaczamy oraz nasza umiejętność delegowania zadań i odpowiedzialności. Umiejętność, którą nieustannie powinniśmy wzmacniać, unikając schematu „lepiej zrobię to sama”. Bycie wyrazistą, odważną liderką to wciąż w naszym kraju ogromne wyzwanie. Od kobiet, szczególnie zaś od kobiet w środowiskach wiejskich oczekuje się skromności, bycia wsparciem dla męża, nie wybijania się na pierwszy plan. Może warto jednak łamać te schematy. Moja skuteczność we wprowadzaniu zmian, kreatywność, umiejętność radzenia sobie w trudnych sytuacjach, a przede wszystkim wizja rozwoju spowodowały, że podjęłam decyzję o kandydowaniu na burmistrza Węgorzewa w ostatnich wyborach samorządowych. Przygotowywałam się do tego przez kilka lat, uczestnicząc w ogólnopolskich programach rozwojowych i dokształcając się m.in. poprzez ukończenie studiów podyplomowych na SGH w dziedzinie finansów samorządu. W kampanii chciałam podkreślić, że to, że jestem kobietą to ogromny atut, ale nie chciałam mówić o tym wprost. Stąd pomysł na różową kampanię, a dokładniej precyzując kampanię w kolorze fuksji. Po dzień dzisiejszy mijając kobiety ubrane w ten kolor, uśmiechamy się do siebie tym naszym kobiecym wzmacniającym uśmiechem… Wybory przegrałam. Już w pierwszej turze. Jakże w tym trudnym momencie pomocną mi była moja świadomość liderska. Świadomość, że porażka to droga do rozwoju. Że mój komitet wyborczy to wyjątkowi ludzie, a więzi które powstały w ciągu tych kilku miesięcy będą trwały latami. Jak miło było mi usłyszeć, że dla moich kandydatów kampania była przygodą życia. W powyborczy poniedziałkowy wieczór od swoich ludzi otrzymałam tak ogromne i spektakularne wsparcie, że energia wróciła ze zdwojoną mocą. W momencie, gdy nadszedł wieczór i mogłam zamknąć się w domu i pogrążyć w czarnej rozpaczy stała się magia. Na moje podwórko zajechał rząd samochodów. To moje KGW i mieszkańcy wsi z wymalowanym banerem „Królowa jest tylko jedna – nasza Ala”, z podarunkami, szampanem, z przytulaniem, łzami i wpatrzeni we mnie jak w obrazek. Jak w swoją liderkę z krwi i kości. Za pół godziny przyjechały kolejne samochody z ludźmi z komitetu wyborczego, a żeby podnieść napięcie za kolejne pół godziny kolejne samochody… A wszyscy przyjechali po to, by usłyszeć moje zapewnienie, że nie odpuszczę, że będę dalej działać, że będę liderką, która wyznaczy nowe cele i poprowadzi naprzód. Wybory przegrane, ale nasza moc i energia trwają. Rano zwarta i gotowa do działania zrobiłam to, co do lidera należy. Lider nie zostawia swoich ludzi. A osoby, które weszły do rady gminy i powiatu potrzebowały mojego wsparcia w tworzeniu koalicji. Moje rozmowy, które miały zapewnić dobry układ koalicyjny moim dwóm radnym powiatowym pokazały, że jako komitet mamy jednak siłę. Kampania przeprowadzona profesjonalnie i bez oszczerstw pozwoliła, byśmy z moim kontrkandydatem – burmistrzem już po tygodniu siedzieli razem przy stole i układali plan na powiat. Sytuacja niezwykle trudna, bo 15 radnych pochodziło z 6 różnych komitetów, z czego 5 osób z jednego silnego komitetu. Przewaga tej piątki wydawała się przytłaczająca, ale tu znów liderskie doświadczenie wzięło górę. Nigdy nie odpuszczaj i walcz do końca! Umiejętność zjednoczenia w jednym wspólnym celu zaowocowała utworzeniem koalicji złożonej z pięciu różnych komitetów. Tak oto zostałam starostą spoza rady, z tylko dwoma swoimi radnymi! Prosto z sołtyski na starostę. Dziś po siedmiu miesiącach na urzędzie wiem, że moje doświadczenie z pracy społecznej, chęć do rozmów z każdym, otwartość i odwaga, doświadczenie z działalności w III sektorze są na tym stanowisku bezcenne i pozwalają działać poza schematami. A starosta-szef, który ufa pracownikom, dba o atmosferę w pracy, wzmacnia i wspiera w trudnych sytuacjach to zdecydowany powiew świeżości. Alicja Rymszewicz Czytaj dalej

Już jest – nowy KWARTALNIK

„mojaWieś mojeMiasto” to kwartalnik pełen pasji, emocji i niezwykłych historii – o ludziach, którzy swoją codzienność zamieniają w inspirującą opowieść. Każde wydanie to spotkanie z osobami, które zachwycają autentycznością, zaangażowaniem i odwagą w realizowaniu własnych wizji. W tym numerze szczególną uwagę poświęcamy Paniom z Kół Gospodyń Wiejskich – „Aktywna Pokrzywnica” oraz KGW w Cierpiszu. Ich działalność udowadnia, że tradycja może iść w parze z nowoczesnością. To liderki lokalnych społeczności – pełne pomysłów, energii i smaku, który łączy pokolenia. Dagmara Kołodziejczyk, pasjonatka muzyki i niecodziennych form aktywności fizycznej, pokazuje, że radość życia i determinacja mogą być źródłem niezwykłej siły. Agnieszka Sandor, twórczyni smaków i uczestniczka konferencji „Kobiety tworzą innowację”, zachwyca niepowtarzalnym podejściem do kulinarnej sztuki. W gronie artystów prezentowanych w tym wydaniu znalazła się także Anna Bożena Dończyk-Gajos, która wspólnie z mężem Mieczysławem Gajosem z pasją oddaje hołd twórczości Edith Piaf. Ich interpretacja utworu „Non je ne regrette rien” przywołuje ducha francuskiej klasyki w najlepszym wydaniu. Nie zabrakło też refleksji – dzięki stałym felietonom Daniela Muszy i Mariana Kwietnia. Ich teksty nie tylko poruszają ważne tematy społeczne, ale również prowokują do przemyśleń i budują przestrzeń do dialogu. Liczne listy i komentarze od Czytelników są najlepszym dowodem na to, że te słowa mają znaczenie. Przyglądamy się także sile wspólnoty – temu, co może powstać, gdy ludzie działają razem, wspierają się, dzielą doświadczeniem i wzajemnie inspirują. To właśnie w takich miejscach rodzą się najciekawsze inicjatywy, które warto pielęgnować i promować. Na okładce bieżącego numeru znalazł się Wojciech Legawiec, prezes Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. W artykule opowiada o roli Kół Gospodyń Wiejskich, ich znaczeniu dla polskiej wsi oraz o wsparciu, jakie ARiMR oferuje tym niezwykle aktywnym organizacjom. To ważny głos w dyskusji o rozwoju lokalnych społeczności. Zachęcamy do lektury – wierzymy, że każda historia, każde słowo i każde zdjęcie dostarczą Czytelnikom wzruszeń, inspiracji oraz zachęty do odkrywania piękna w codzienności. Czytaj dalej

Trwa przekierowywanie...

Trwa przetwarzanie ...

Twój kłos został poprawnie oddany!

Twój kłos został usunięty!

Wystąpił błąd podczas kłosowania. Twój kłos nie został oddany!

Plik jest zbyt duży, dozwolona wielkośc to max 10MB.

Aktualnie trwa modernizacja sklepu.
Zapraszamy już wkrótce!

Korzystamy z informacji zapisanych za pomocą plików cookies na urządzeniach końcowych użytkowników. Pliki cookies użytkownik może kontrolować za pomocą ustawień swojej przeglądarki internetowej. Dalsze korzystanie z naszego serwisu internetowego, bez zmiany ustawień przeglądarki internetowej oznacza, iż użytkownik akceptuje stosowanie plików cookies.

Zamknij