mojaWieś.pl - Portal Kół Gospodyń Wiejskich i Mieszkańców Wsi

O nas

przemyskie

11 lis 2015

1 4

KGW Pantalowice

Koło Gospodyń Wiejskich w Pantalowicach zostało założone w 1926 r. przez księdza Bulichowskiego i Wilchelminę Sanocką nauczycielkę tutejszej szkoły. Był ona pierwsza przewodniczącą koła gospodyń. Pomagał jej w pracy wójt Józef Szatkowki.
Koło Gospodyń Wiejskich w Pantalowicach pracę swoją skupiało wokół takich form jak haftowanie, wyszywanie, pierzenie. Wystawiały sztuki teatralne. Organizowało wspólne spotkania przy opłatku i święcące oraz przygotowywano uroczystość święta plonów. W okresie wojny nadal działało: organizowało kursy gotowania i przygotowywania wyrobów mięsnych oraz wykonywało torebki ze sznurka.
Obecnie Koło Gospodyń Wiejskich skupia 68 członkiń i pod przewodnictwem Urszuli Gładysz kontynuuje prace swoich starszych koleżanek. Koło Gospodyń Wijskich pomaga przy przygotowaniu dożynek wiejskich m.in. wykonując wieńce dożynkowe. Organizowało również kursy pieczenia, gotowania oraz przygotowywania wyrobów masarskich.
Kobiety z Koła Gospodyń Wiejskich biorą czynny udział w licznych uroczystościach kościelnych. Ubrane w stroje ludowe noszą peletrony. Wraz z mężczyznami założyło chór, który śpiewa w kościele na większych uroczystościach, a także śpiewa kalendy na wieczorze kolęd.

Urszula G. z Koło Gospodyń Wiejskich Pantalowice

Gall Anonim

Koło z długą tradycją, prosimy o więcej artykułów!

0

12 lis 2015, 13:42:33

Przeczytaj również wszystkie artykuły z kategorii >

Z sołtyski… na starostę!

Wrażliwa i zaangażowana społecznie byłam od zawsze. Ale dopiero wybór na sołtyskę pięknej mazurskiej wsi Trygort rozpoczął moją karierę. Pamiętam ten ciężar odpowiedzialności, który poczułam na swych barkach po wygranych wyborach sołeckich. - Wierzymy, że teraz będzie się działo - mówili mieszkańcy, a ja czułam coraz większe przerażenie. Czy podołam wyzwaniu? Dziś wiem, że ten strach nieodłącznie towarzyszy prawdziwym liderom, którzy poważnie podchodzą do powierzonych im funkcji. Po 9 latach sołtysowania zostawiłam zadbaną wieś, z wyremontowaną i doskonale wyposażoną świetlicą, miejscami sportowo-rekreacyjnymi na boisku i plaży sołeckiej, z kompletem nagród w ogólnopolskich konkursach. Ale to co najważniejsze, zostawiłam wieś doskonale zżytą, mieszkańców lubiących ze sobą spędzać czas, interesujących się losami zaginionych psów i kotów, widzących komu i gdzie dzieje się krzywda, i reagujących. Czy jest recepta na budowanie zaangażowanej wspólnoty? Podczas wizyt studyjnych, które licznie nas odwiedzają, często zadaję pytanie: na ile osób z waszej społeczności możecie liczyć, że przyjdą i pomogą? Padają różne liczby, które następnie polecam skonfrontować z liczbą mieszkańców. I okazuje się, że wszędzie jest tak samo. Osób aktywnych jest około 8- 10 %. Kolejne 30-40 % chętnie przyjdzie na doroczny festyn, bądź zaangażuje się sporadycznie. Połowa mieszkańców nie ma potrzeby uczestniczenia w życiu społecznym. Ale w każdej wsi jest jedna, dwie osoby, którym się nic nie podoba, które jątrzą i uprzykrzają życie liderowi. I w tym momencie warto zadać sobie pytanie, komu i ile czasu i energii poświęcamy, jako liderzy. Zwykle pochłaniają nas jątrzyciele oraz osoby, które się nie angażują. Tymczasem tracimy z oczu tych, co zawsze są przy nas i wspierają. A wystarczy odwrócić ten schemat. Skupić się na tych zaangażowanych, cieszyć się ich obecnością, dziękować, celebrować wspólne chwile, mówić o wspólnym sukcesie. Nie raczyć uwagą tych, którym się nie chce. Ich wybór. „Kochaj bliźniego swego, jak siebie samego”. Ponadczasowe. Dobry lider to lider świadomy swych mocy, zalet, umiejętności, osoba, która ma do siebie miłość i szacunek. Która zna również swoje słabe strony i ma wobec siebie wyrozumiałość. Gdy jesteśmy w porządku wobec siebie, możemy pociągnąć za sobą innych do wspólnych działań, do zmiany świata na lepsze. Lider to osoba, która nie potrafi wielu rzeczy po to właśnie, by dać innym przestrzeń do rozwoju. Lidera rozpiera energia i wiara w sukces. Ale żeby móc zarażać tą energią, lider powinien mieć świadomość, co i kto mu ją daje, kiedy powiedzieć stop, by się nie wypalić. Dlatego niezwykle ważni są ludzie, którymi się otaczamy oraz nasza umiejętność delegowania zadań i odpowiedzialności. Umiejętność, którą nieustannie powinniśmy wzmacniać, unikając schematu „lepiej zrobię to sama”. Bycie wyrazistą, odważną liderką to wciąż w naszym kraju ogromne wyzwanie. Od kobiet, szczególnie zaś od kobiet w środowiskach wiejskich oczekuje się skromności, bycia wsparciem dla męża, nie wybijania się na pierwszy plan. Może warto jednak łamać te schematy. Moja skuteczność we wprowadzaniu zmian, kreatywność, umiejętność radzenia sobie w trudnych sytuacjach, a przede wszystkim wizja rozwoju spowodowały, że podjęłam decyzję o kandydowaniu na burmistrza Węgorzewa w ostatnich wyborach samorządowych. Przygotowywałam się do tego przez kilka lat, uczestnicząc w ogólnopolskich programach rozwojowych i dokształcając się m.in. poprzez ukończenie studiów podyplomowych na SGH w dziedzinie finansów samorządu. W kampanii chciałam podkreślić, że to, że jestem kobietą to ogromny atut, ale nie chciałam mówić o tym wprost. Stąd pomysł na różową kampanię, a dokładniej precyzując kampanię w kolorze fuksji. Po dzień dzisiejszy mijając kobiety ubrane w ten kolor, uśmiechamy się do siebie tym naszym kobiecym wzmacniającym uśmiechem… Wybory przegrałam. Już w pierwszej turze. Jakże w tym trudnym momencie pomocną mi była moja świadomość liderska. Świadomość, że porażka to droga do rozwoju. Że mój komitet wyborczy to wyjątkowi ludzie, a więzi które powstały w ciągu tych kilku miesięcy będą trwały latami. Jak miło było mi usłyszeć, że dla moich kandydatów kampania była przygodą życia. W powyborczy poniedziałkowy wieczór od swoich ludzi otrzymałam tak ogromne i spektakularne wsparcie, że energia wróciła ze zdwojoną mocą. W momencie, gdy nadszedł wieczór i mogłam zamknąć się w domu i pogrążyć w czarnej rozpaczy stała się magia. Na moje podwórko zajechał rząd samochodów. To moje KGW i mieszkańcy wsi z wymalowanym banerem „Królowa jest tylko jedna – nasza Ala”, z podarunkami, szampanem, z przytulaniem, łzami i wpatrzeni we mnie jak w obrazek. Jak w swoją liderkę z krwi i kości. Za pół godziny przyjechały kolejne samochody z ludźmi z komitetu wyborczego, a żeby podnieść napięcie za kolejne pół godziny kolejne samochody… A wszyscy przyjechali po to, by usłyszeć moje zapewnienie, że nie odpuszczę, że będę dalej działać, że będę liderką, która wyznaczy nowe cele i poprowadzi naprzód. Wybory przegrane, ale nasza moc i energia trwają. Rano zwarta i gotowa do działania zrobiłam to, co do lidera należy. Lider nie zostawia swoich ludzi. A osoby, które weszły do rady gminy i powiatu potrzebowały mojego wsparcia w tworzeniu koalicji. Moje rozmowy, które miały zapewnić dobry układ koalicyjny moim dwóm radnym powiatowym pokazały, że jako komitet mamy jednak siłę. Kampania przeprowadzona profesjonalnie i bez oszczerstw pozwoliła, byśmy z moim kontrkandydatem – burmistrzem już po tygodniu siedzieli razem przy stole i układali plan na powiat. Sytuacja niezwykle trudna, bo 15 radnych pochodziło z 6 różnych komitetów, z czego 5 osób z jednego silnego komitetu. Przewaga tej piątki wydawała się przytłaczająca, ale tu znów liderskie doświadczenie wzięło górę. Nigdy nie odpuszczaj i walcz do końca! Umiejętność zjednoczenia w jednym wspólnym celu zaowocowała utworzeniem koalicji złożonej z pięciu różnych komitetów. Tak oto zostałam starostą spoza rady, z tylko dwoma swoimi radnymi! Prosto z sołtyski na starostę. Dziś po siedmiu miesiącach na urzędzie wiem, że moje doświadczenie z pracy społecznej, chęć do rozmów z każdym, otwartość i odwaga, doświadczenie z działalności w III sektorze są na tym stanowisku bezcenne i pozwalają działać poza schematami. A starosta-szef, który ufa pracownikom, dba o atmosferę w pracy, wzmacnia i wspiera w trudnych sytuacjach to zdecydowany powiew świeżości. Alicja Rymszewicz Czytaj dalej

5 maj 2025 |

Polska

Świętujemy 1 i 3 maja

Początek maja to czas wyjątkowych świąt narodowych, które są okazją do refleksji nad historią i wartościami patriotycznymi. 1 maja obchodzony jest jako Święto Pracy. Ma ono swoje korzenie w ruchach robotniczych z końca XIX wieku i upamiętnia walkę o prawa pracownicze, takie jak 8-godzinny dzień pracy. W czasach PRL-u było to jedno z najważniejszych świąt państwowych, obchodzone bardzo uroczyście. Obecnie 1 maja jest dniem wolnym od pracy i często stanowi początek tzw. „majówki”. 3 maja natomiast to Święto Konstytucji 3 Maja, upamiętniające uchwalenie pierwszej w Europie i drugiej na świecie konstytucji – Konstytucji Rzeczypospolitej Obojga Narodów z 1791 roku. Był to przełomowy dokument, mający na celu reformę ustroju państwa i wzmocnienie jego niezależności. Dziś 3 maja jest dniem dumy narodowej i obchodzony jest z licznymi uroczystościami państwowymi, mszami i paradami. Czytaj dalej

30 kwi 2025 |

Polska

Wyniki konkursu na palmę wielkanocną

Dzisiaj tj. 25 kwietnia 2025 roku wręczone zostały nagrody za palmy wielkanocne. Zanim zostały wysłane do Łysych, oceniane były przez jurorów Gminy Kadzidło. Dostaliśmy za nią czterysta złotych i piękny dyplom. W Łysych palma otrzymała specjalne wyróżnienie i też czterysta złotych. Serdecznie dziękujemy. Tekst: Janina Gosiewska Zdjęcia: Janina Gosiewska Czytaj dalej

27 kwi 2025 |

ostrołęckie

Palma wielkanocna

2025-04-08 Ósmego kwietnia 2025 roku kilka bardziej zaawansowanych w wiciu palmy wielkanocnej koleżanek, spotkało się w Centrum Kultury Kurpiowskiej, aby uwić palmę na konkurs, który ma się odbyć, jak co roku, w słynnej miejscowości na Kurpiach - ŁYSE. Przyniosły gałązki tui, jałowca, oraz zrobione przez siebie i inne koleżanki kwiaty, wykonane z kolorowej bibuły. Pracowały cztery godziny, ale efekt według nas, zadawalający. W czwartek, palmy uplecione przez innych uczestników z całej gminy, (w tym i nasza) pojadą do Łysych. Palmę tworzyły: Halinka Bachmura, Łucja Sobiech, Alicja Symołon, Barbara Białowąs, Teresa Chrostek – przewodnicząca KGW „Wesołe Nutki” w Kadzidle i Janina Gosiewska. Czekamy teraz na wyniki. Tekst: Janina Gosiewska Zdjęcia: Janina Gosiewska Czytaj dalej

27 kwi 2025 |

ostrołęckie

Już jest – nowy KWARTALNIK

„mojaWieś mojeMiasto” to kwartalnik pełen pasji, emocji i niezwykłych historii – o ludziach, którzy swoją codzienność zamieniają w inspirującą opowieść. Każde wydanie to spotkanie z osobami, które zachwycają autentycznością, zaangażowaniem i odwagą w realizowaniu własnych wizji. W tym numerze szczególną uwagę poświęcamy Paniom z Kół Gospodyń Wiejskich – „Aktywna Pokrzywnica” oraz KGW w Cierpiszu. Ich działalność udowadnia, że tradycja może iść w parze z nowoczesnością. To liderki lokalnych społeczności – pełne pomysłów, energii i smaku, który łączy pokolenia. Dagmara Kołodziejczyk, pasjonatka muzyki i niecodziennych form aktywności fizycznej, pokazuje, że radość życia i determinacja mogą być źródłem niezwykłej siły. Agnieszka Sandor, twórczyni smaków i uczestniczka konferencji „Kobiety tworzą innowację”, zachwyca niepowtarzalnym podejściem do kulinarnej sztuki. W gronie artystów prezentowanych w tym wydaniu znalazła się także Anna Bożena Dończyk-Gajos, która wspólnie z mężem Mieczysławem Gajosem z pasją oddaje hołd twórczości Edith Piaf. Ich interpretacja utworu „Non je ne regrette rien” przywołuje ducha francuskiej klasyki w najlepszym wydaniu. Nie zabrakło też refleksji – dzięki stałym felietonom Daniela Muszy i Mariana Kwietnia. Ich teksty nie tylko poruszają ważne tematy społeczne, ale również prowokują do przemyśleń i budują przestrzeń do dialogu. Liczne listy i komentarze od Czytelników są najlepszym dowodem na to, że te słowa mają znaczenie. Przyglądamy się także sile wspólnoty – temu, co może powstać, gdy ludzie działają razem, wspierają się, dzielą doświadczeniem i wzajemnie inspirują. To właśnie w takich miejscach rodzą się najciekawsze inicjatywy, które warto pielęgnować i promować. Na okładce bieżącego numeru znalazł się Wojciech Legawiec, prezes Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. W artykule opowiada o roli Kół Gospodyń Wiejskich, ich znaczeniu dla polskiej wsi oraz o wsparciu, jakie ARiMR oferuje tym niezwykle aktywnym organizacjom. To ważny głos w dyskusji o rozwoju lokalnych społeczności. Zachęcamy do lektury – wierzymy, że każda historia, każde słowo i każde zdjęcie dostarczą Czytelnikom wzruszeń, inspiracji oraz zachęty do odkrywania piękna w codzienności. Czytaj dalej

25 kwi 2025 |

Polska

Korzystamy z informacji zapisanych za pomocą plików cookies na urządzeniach końcowych użytkowników. Pliki cookies użytkownik może kontrolować za pomocą ustawień swojej przeglądarki internetowej. Dalsze korzystanie z naszego serwisu internetowego, bez zmiany ustawień przeglądarki internetowej oznacza, iż użytkownik akceptuje stosowanie plików cookies.

Zamknij