O nas

1 2
Kłosuj Komentuj Ulubione

Historia KGW Równe

Historia Koła Gospodyń Wiejskich w Równem najprawdopodobnie sięga lat siedemdziesiatych, ale nie mamy żadnej dokumentacji.Reaktywowane zostało w lutym 2009 roku z incjatywy Hanny Wronka sołtyski Sołectwa Równe .Udział w spotkaniu wzięło 16 pań ,ale obecnie liczy 34 członkinie.Przewodniczącą została Hanna Wronka i jest do nadal .Koło Gospodyń Wiejskich Równe jest zarejestrowane w Regionalnym Związku Rolników ,Kółek i Organizacji Rolniczych  w Ostrołęce pod pozycją nr R/ZRKi OR/RKGW/09 z dnia 23 luty 2009 roku.Działa na podstawie  regulaminu Koła Gospodyń Wiejskich w oparciu o przepisy Ustawy z dnia 8 października 1982 r.o społeczno - zawodowych organizacjach rolników.Jest dobrowolną, samorządną, niezależną od administracji rządowej i jednostek samorządu terytorialnego organizacją społeczno-zawodową rolników. Przez okres 7 lat panie spotykają się w każdą pierwszą środę miesiąca na zebraniach, gdzie opracowują i realizują plan pracy.Tematyka spotkań jest różnorodna zgodna z zainteresowaniami i róznymi pomysłami członkiń.   

 W I roku działalności  Koła Gospodyń Wiejskich w Równem przy Kole powstaje zespół artystyczno-ludowy „Równianki” w partnerstwie z druhami Ochotniczej Straży Pożarnej w Równem . Dużym wyzwaniem dla KGW i OSP Równe  była organizacja  przedsięwzięcia obchodów 80-lecia powstania Ochotniczej Straży Pożarnej w Równem dnia 16 maja 2009 roku oraz festynu strażackiego dnia 17 maja 2009 roku na placu przed strażnicą poprzedzona akcją  ,,Sprzątanie Równego" .Po raz pierwszy zespół artystyczno-ludowy „Równianki „  wystąpił na Przeglądzie Pieśni Ludowej w Tłuszczu i tak bierze udział do dzisiaj . Zostaje nagrodzony dyplomem oraz nagrodą finansową .

W II roku działalności Koło Gospodyń Wiejskich w Równem w kwietniu 2010 roku podpisało umowę z Gminą Strachówka na świadczenie usług społecznych w programie integracji społecznej pt:,,Równe Rodziny w Równem". W projekcie uwzględniono działania tj; warsztaty muzyczne, na których to układano nowe teksty piosenek  i opracowano 12 szt śpiewników ,które służą  nam do dziś  na różne występy , warsztaty rękodzielnicze(np.:ozdoby z makaronu, układanie serwetek , szydełkowanie , warsztaty wykonania wieńca dożynkowego-który brał udział o miano najpiękniejszego w dożynkach dekanalno –gminnych i powiatowych), warsztaty kulinarne ( pieczenie tortu).

Panie współpracują z wieloma stowarzyszeniami z gminy Strachówka tj: Stowarzyszeniem Rzeczpospolita  Norwidowskim w Strachówce  ( co roku włączamy się w  imprezę „Wesele Rodziców Norwida” czyli przygotowujemy występ artystyczny i stoisko z potrawami kulinarnymi i rękodzielniczymi, udział w obchodach Święta Niepodległości w Strachówce ,z Stowarzyszeniem Przyjaciół Strachówki (bierzemy udział  w pikniku  plenerowym KUPALNOCKA oraz udział w Powiatowym Przeglądzie Kolęd i Pastorałek do dziś –otrzymujemy pamiątkowy dyplom i upominek , z Stowarzyszeniem,, Niesiemy pomoc dajemy radość,,(udział w balu charytatywnym oraz w 2011r) .

Nasze panie z KGW Równe organizowały zbiórkę pieniężną ,,Dla powodzian w Wilkowie,, oraz aktywnie angażują się w życie lokalnej społeczności.Organizują spotkania integracyjne tj:Dzień Babci i Dziadka ,Dzień Kobiet ,Zapusty,Dzień Wiosny,Dzień Matki ,spotkanie na jajeczku i spotkanie wigilijne,przygotowują również ołtarz na Boże Ciało w parafii i wieniec dożynkowy,który co roku zawsze bierze udział w konkursie o miano najpiękniejszego w dożynkach parafialnych w Sulejowie w dożynkach gminnych w Strachówce oraz w dożynkach diecezjalno-powiatowych.Za wieniec otrzymujemy dyplom i nagrody finansowe.Członkinie bardzo chętnie organizują się na warsztatach rękodzielniczych ,na których przygotowują kwiaty z bibuły na palemki i palmę wielkanocną, warsztaty kulinarne, warsztaty śpiewu i ozdób wielkanocnych i bożonarodzeniowych ,warsztaty wieńca dożynkowego.

Cyklicznie od sześciu lat wspólnie z Radą Sołecką  i OSP Równe organizujemy festyn rodzinny pt:"Dzień Ziemniaka".Tą imprezą promujemy gminę Strachówka i powiat wołomiński.Podczas tego wydarzenia członkinie przygotowują zabawę biesiadną i konkursy rodzinne związane z tematyka ziemniaka .Członkinie przygotowują poczęstunek w postaci potraw ziemniaczanych tj:pierogi pod różną postacią ,pyzy,placki ziemniaczane i inne.Uczestnicy wydarzenia mogą podziwać też stoisko z rękodziełem.

Pierwsza z tego cylku impreza była bardzo ważna dla działalności naszego koła,wtedy został roztrzygniety konkurs plastyczny na logo KGW Równe.Wybrana z pośród osiemnastu, praca została póżniej wyszyta haftem krzyżykowym i została powieszona w honorowym miejscu w świetlicy, tak gdzie spotykają się panie. 

W naszym kole są panie,które też działaj w miejscowej OSP, a to łączy z KGW ścisłą współpracę.To zaangażowanie nie mogło pozostać zauważone,czego dowodem jest nagroda w konkursie "Najaktywniejsze sołectwo na Mazowszu",która została przyznana w 2011roku przez Wojewodę Mazowieckiego.

Innym przykładem może przedsiębiorczość i wszechstronność Koła Gospodyń Wiejskich w Równem jest sama jego przewodnicząca Pani Hanna Wronka ,która pełni funkcję sołtysa wsi,druhny OSP,członka zarządu LGD Równiny Wołomińskiej w Tłuszczu.Nasza przewodnicząca zajęła III miejsce w konkursie "Najaktywniejsza liderka obszarów wiejskich" w Wojwództwie Mazowieckim,ogłoszonym przez KSOW w 2013 roku.Nasze członkinie mówią o niej :"Pani Hania rozsławia nasze Równe" .Sama przewodnicząca mówi:"Dla mnie jest ogromną wartością ,że wszystkie Panie chcą współpracować ze mną -to dodaje mi sił do działania".

Ważnym wydarzeniem dla społeczności Równego i członkiń KGW Równe jest poświęcenie wyremontowanej kapliczki Św. Floriana, która jest usytuowana w centrum wsi,  przy remizie strażackiej. Odnowienie kapliczki udało się dzięki licznym darczyńcom: mieszkańcom Sołectwa Równe, miejscowej OSP, która pozyskała środki finansowe z Urzędu Marszałkowskiego poprzez Lokalną Grupę Działania „Równiny Wołomińskiej” w Tłuszczu ,właścicielom największego w gminie gospodarstwa rolnego nastawionego na produkcję roślinną –  p. Agnieszce i Marcinowi Szopa, członkiniom Koła Gospodyń Wiejskich w Równem oraz darczyńcom bawiącym się  5.V.2012 r. podczas I Gminnych Dni Strażaka Gminy Strachówka w Równem .Uroczystego poświęcenia dokonał proboszcz parafii WNMP w Strachówce- ks. Mieczysław Jerzak i ks. prałat Józef Rutkowski proboszcz parafii Sulejowie na festynie rodzinnym"Dzień Ziemniaka-Równe" -2012 roku.

W pamięci członkiń zostanie wydarzenie Jubileuszu 5–lecia reaktywowanego Koła Gospodyń Wiejskich w Równem,który został zorganizowany 5 lipca 2015 roku .Uroczystość ta zgromadziła prawie wszystkie członkinie KGW, które przybyły na swoje święto z mężami i całymi  rodzinami.Również przybyło liczne grono zacnych i życzliwych gospodyniom gości.Przewodnicząca zaprosiła do wysłuchania historii Koła Gospodyń Wiejskich w Równem w latach 2009-2014 roku w formie sprawozdania merytorycznego oraz w formie przygotowanej prezentacji multimedialnej.Po wysłuchaniu sprawozdania i obejrzeniu prezentacji nastąpiło poświęcenie namalowanego misternie haftem krzyżykowym obrazu „LOGO KGW Równe”. Uroczystego poświęcenia dokonał proboszcz ksiądz prałat Józef Rutkowski w asyście księdza Mieczysława Jerzaka. Potem w imieniu członkiń KGW Równe przewodnicząca Hanna Wronka podziękowała i wręczyła upominki dla autorki projektu znaczka logo KGW P. Renaty Bieniek z miejscowości Osęka gm. Strachówka i wykonawcom tego dzieła Hannie i Adamowi Wronka zam.Lipiny Nowe gm. Wołomin. W podziękowaniu skierowała słowa, w których zaprosiła do dalszej współpracy z organizacją.Na ręce przewodniczącej posypały się piękne bukiety kwiatów, słodkie upominki, listy gratulacyjne i podziękowania. Po życzeniach nastąpił toast i wniesiono tort przy którym odśpiewano gromkie „Sto lat dla wszystkich pań”. 

Koło Gospodyń Wiejskich w Równem prowadzi ścisłą współpracę z miejscową jednostką OSP Równe .Dzięki ich uprzejmości,że wyrazili zgodę,użyczyli swojego konta mogliśmy spełnić oczekiwania społeczności lokalnej w Równem. To panie są pomysłodawczyniami projektów. Od 2013 roku zrealizowaliśmy trzy projekty :”Warsztaty rękodzielnicze –złote rączki Równianek” ,”Robótki ręczne odpędzają smutki”, ”Wspólna integracja Równe wzbogaca”. Fundusze pozyskaliśmy ze środków programu „Działaj Lokalnie” Polsko –Amerykańskiej Fundacji Wolności. Podczas ich realizacji gospodynie przekazują młodemu ,dorastającemu pokoleniu tradycje i zwyczaje zanikające powoli w małych wiejskich społecznościach.

W 2015 roku znowu możemy być dumni ,że nasza przewodniczacą została zakwailfikowana do konkursu "Wieś jest Kobietą"organizowanego przez gazetę Tygodnik Poradnik Rolniczy w Poznaniu .Została zgłoszona przez Ochotniczą Straż Pożarną w Równem jako wzór sołtyski-liderki wiejskiej. Otrzymała ogólnopolską nagrodę publiczności. Oddano na naszą przewodniczącą KGW Równe najwięcej głosów 680 sms-ów. Uroczyste wręczenie nagrody w postaci czeku o wartości 3000.00zł odbyło się na Ogólnopolskim Zjeździe Kół Wiejskich w Licheniu.Dnia 24.09.2015 roku w świetlicy wiejskiej w Równem członkinie witały w progach grupę malarzy z Polski odbywających spotkanie malarskie w plenerze w pałacu w Chrzęsnem gm.Tłuszcz. Przygotowały występ artystyczny w którym nawiązały do historii swojego koła oraz przygotowały poczęstunek swoi potraw lokalnych.Na zaproszenie  Lokalnej  Grupy Działania Równiny Wołomińskiej iStowarzyszenia Rzeczpospolita Norwidowska KGW Równe w okresie od 30.09.2014 do 21.10.2015 byliśmy partnerami w projektu „Moja i Twoja historia”.

W okresie swojej działalności Koło Gospodyń Wiejskich Równe zdobyło 32 dyplomy.Swoją działalność uwieczniamy  na kartach kronik (już zaczynamy trzecią), którą prowadzi sekretarz KGW Równe  Małgorzata Zbrzeźniak .

Hanna W. z Koło Gospodyń Wiejskich Równe

Udostępnij na facebook!

Halina D.

Pięknie a co ważne widać fajny przedział wiekowy, co miejmy nadzieję zaprocentuje w przyszłości.

0

21 sty 2016, 21:19:07

Przeczytaj również wszystkie artykuły z kategorii >

Wszystkich Świętych, dzień pamięci, zadumy i tradycji

1 listopada w całej Polsce obchodzimy uroczystość Wszystkich Świętych – jedno z najważniejszych świąt w kalendarzu liturgicznym Kościoła katolickiego, a zarazem dzień głęboko zakorzeniony w polskiej kulturze i tradycji. To czas, gdy wspominamy tych, którzy odeszli, odwiedzamy cmentarze, zapalamy znicze i składamy kwiaty na grobach bliskich, wyrażając w ten sposób pamięć, wdzięczność i szacunek. Korzenie i historia święta Początki uroczystości Wszystkich Świętych sięgają pierwszych wieków chrześcijaństwa. Już w IV wieku w Kościele Wschodnim wspominano wszystkich męczenników, którzy oddali życie za wiarę. Z biegiem czasu święto objęło również tych, którzy – choć nie zostali kanonizowani – według nauki Kościoła osiągnęli świętość. W 835 roku papież Grzegorz IV ustanowił 1 listopada oficjalnym dniem obchodów Wszystkich Świętych w całym Kościele zachodnim. Data ta miała symboliczne znaczenie – przypadała po zakończeniu zbiorów i przed nadejściem zimy, kiedy ludzie mieli więcej czasu na modlitwę i refleksję. Tradycje i zwyczaje w Polsce W Polsce uroczystość Wszystkich Świętych ma wyjątkowy charakter. Już od XIX wieku dzień ten łączy się ze zwyczajem odwiedzania cmentarzy. Polskie nekropolie tego dnia rozświetlają się tysiącami płonących zniczy, tworząc niezwykły, niemal mistyczny widok. To symbol nadziei i życia wiecznego. Na grobach składane są kwiaty – szczególnie chryzantemy, które stały się nieodłącznym symbolem listopadowych dni zadumy. W wielu domach wspomina się zmarłych, modli za nich i przekazuje rodzinne historie, by pamięć o przodkach trwała w kolejnych pokoleniach. Dzień Zaduszny – modlitwa za wszystkich zmarłych Warto pamiętać, że dzień po Wszystkich Świętych, 2 listopada, obchodzony jest Dzień Zaduszny (Zaduszki) – święto poświęcone modlitwie za dusze zmarłych, które oczekują zbawienia. Choć czę-sto oba dni są ze sobą łączone, mają odmienne znaczenie: 1 listopada czcimy świętych i błogosławionych, a 2 listopada modlimy się za wszystkich zmarłych. Refleksja i wspólnota W czasach pośpiechu i codziennego zabiegania, uroczystość Wszystkich Świętych jest chwilą zatrzymania – momentem, w którym spotykamy się na cmentarzach nie tylko z rodziną, lecz także z historią i pamięcią o tych, którzy byli przed nami. To także przypomnienie o przemijaniu i o warto-ściach, które warto pielęgnować: miłości, wdzięczności i pamięci.   Czytaj dalej

(Nie)odnaleziony

Zaginiony – słowo, którego znaczenie wzrusza i przeraża, zwłaszcza jeśli dotyka kogoś z naszych bliskich. Nie ma jednoznacznej definicji, dlatego przyjmuje się, że dotyczy osoby, w przypadku której nie można ustalić miejsca pobytu co wymaga jej odnalezienia lub udzielenia pomocy. O ile łatwo mi o tym pisać, bo mnie to nie dotyczy to mam świadomość, że za każdym zaginięciem kryje się jakaś smutna, a czasami tragiczna historia. Nie każdy zaginiony chce być odnaleziony, ale za to każde zaginięcie zasługuje na rozwiązanie. Każdy medal ma dwie strony… W zależności czy jesteś zaginiony czy odnaleziony?! Czym jest tak naprawdę zaginięcie? Osoba ma status zaginiony dla osób, które ją szukają i nie wiedzą co się z nią dzieje. Patrząc z pespektywy zaginionego to tak naprawdę można nazwać go uciekinierem, porwanym, zamordowanym lub że spotkał go nieszczęśliwy wypadek. Bez względu na okoliczności, każda taka sytuacja wywraca życie do góry nogami. Bo jak tak po prostu można przepaść bez śladu? Sam nie wyobrażam sobie takiej sytuacji i mam nadzieję, że nigdy mnie nie spotka ani nikogo z bliskich. Obserwuję na portalach społecznościowych strony o osobach zaginionych i przeraża mnie skala codziennych tragedii jaka dotyczy polskich rodzin. O ile Internet nie jest idealny to jednak w dzisiejszych czasach ma ogromną siłę by pomagać szybko i sprawnie. Obserwując treści takich stron to z reguły jest dużo szczęśliwych powrotów, ale są i te, gdzie kończą się tragicznie. Nie umiem sobie wyobrazić bólu i strachu jaki przeżywa rodzina i bliscy, ale myślę, że lepsza jest najgorsza prawda niż życie w niepewności. Często życie z nadzieją na odnalezienie, a czasami, gdy jej już brak, to tylko takie wegetowanie w pustce, zwieszonym w przestrzeni codziennych rytuałów. Bo jak funkcjonować, gdy z znika bez śladu cząstka Twojego świata? Biuro osób znalezionych… Szukaj mnie, (nie)szczęśliwie dzień po dniu! Co roku w Polsce zgłasza się średnio około 18 tys. zaginięć co daje 50 zgłoszeń dziennie. Pocieszające jest to, że w ciągu 30 dni od zaginięcia zostaje odnalezionych prawie 85% przypadków. Większość w ciągu kilku dni. Lecz pamiętać trzeba, że nie zawsze są to szczęśliwe rozwiązania sprawy. Znaczną część zaginionych stanowią nastolatkowie oraz osoby starsze. Co zrobić, gdy zaginął nam ktoś bliski? Przede wszystkim nie panikujcie, choć łatwo się mówi to spokój pomoże nam nie przegapić żadnej wskazówki czy szczegółów pozwalających wyjaśnić co się stało. Skontaktujcie się z sąsiadami, przyjaciółmi czy kolegami ze szkoły lub pracy. Pamiętajcie, żeby zgłosić zaginięcie na policji. Pierwsze godziny są najważniejsze i pozwalają na większe szanse na odnalezienie. Obalam tu mit, że od zaginięcia musi minąć 24 lub 48 godzin – nie musi, policja ma obowiązek od razu przyjąć zgłoszenie. Przyznaję, że sam jeszcze do niedawna miałem takie przeświadczenie gdzieś tam utrwalone z filmów i seriali. W dobie Internetu można od razu zamieścić ogłoszenie na portalach społecznościowych z prośbą o udostępnianie. Zgłaszamy się do fundacji np. ITAKA. Sprawdzamy najbliższe szpitale, ośrodki pomocy, jakieś noclegownie. Przejrzyjmy rzeczy osobiste zaginionej osoby, mogą tam być cenne wskazówki pozwalające wyjaśnić sytuację lub namierzyć okoliczności zajścia. Rozwieszamy plakaty ze zdjęciem, gdzie po raz ostatni była widziana osoba zaginiona. Można poprosić media lokalne albo i ogólnopolskie o zamieszczenie komunikatu na swoich portalach. Zachowajmy spokój i podejmujmy szybkie działania. Gdy świat ze mną gra w chowanego! Wyszłam na spacer, za szybko nie wrócę… Teraz czas na spojrzenie oczami osoby zaginionej. Powodów zaginięcia jest wiele i można je podzielić na te które dotyczą dzieci i nastolatków oraz osoby dorosłe. Dzieci i nastolatkowie uciekają z domów z powodu złych relacji rodzinnych, często z przemocowych domów, braku akceptacji czy niezrozumienia wśród rówieśników. Zdarza się, że dziecko się zgubi wśród ludzi, ale też to co najgorsze, gdy dochodzi do porwania dzieci, zwłaszcza gdy nie mają należytej opieki, a czasami to po prostu tylko chwila, którą wykorzystują porywacze dzieci na handel czy na własne potrzeby. Zdarzają się też uprowadzenia rodzicielskie, gdzie jedno z rodziców porywa dziecko i ukrywa przed drugim rodzicem.  Wśród dorosłych przyczyną są choroby, w tym psychiczne oraz wiek – często takie osoby się gubią i nie potrafią odnaleźć drogi. Czasami mogą zasłabnąć gdzieś na spacerze w lesie czy gdziekolwiek. Osoby uzależnione też uciekają w świat używki, często przestępczy i ślad po nich zanika wybierając, a właściwie zatracając się w nałogu. Bywają ucieczki, gdzie osoby dorosłe świadomie zrywają kontakt z rodziną, z poprzednim życiem. I tutaj muszę zaznaczyć, że po odnalezieniu dorosłej osoby zaginionej policja nie może ujawnić miejsca pobytu, jeśli nie wyraża ona na to zgody, składając pisemne oświadczenie. Często powtarzają się porwania na handel ludźmi w celach seksualnych oraz przymusowej pracy, jak również na handel organami. Bilet w jedną stronę… Z tego pociągu już nigdy nie wysiądę?! Myśląc o osobach zaginionych w głowie słyszę piosenkę „Runaway Train” zespołu Soul Asylum z lat 90. Któż nie słyszał tej pięknej piosenki z przesłaniem. W swoim teledysku zespół przedstawił zdjęcia 36 zaginionych dzieci, z czego dzięki emisji zostało odnalezionych 25 z nich. Historie tych zaginięć to cały wachlarz smutnych zdarzeń. Część dzieci uciekła ze swoimi sympatiami, czasami omamiona przez dorosłych. Niektóre z nich uciekły z domów z powodu przemocy, narkotyków czy molestowania i nie chciały wracać. Spotkało to jedną z dziewczyn, która musiała wrócić do piekła, z którego chciała się wydostać. Kilkoro dzieci zostało zidentyfikowanych jako ofiary morderstw, które były nierozwikłane. Troje dzieci zostało zamordowanych przez któregoś rodzica. Teledysk, który w swoim zamierzeniu miał pomagać, poniekąd spełnił swoją rolę, ale też najlepiej w smutny sposób ukazuje krople w morzu przyczyn zaginięć. Wielkiej mi uczyniłaś pustki  tym zniknięciem swoim… Ta niepewność jest światełkiem nadziei i cierniem w sercu moim! Takich historii z samej Polski jest tysiące! Wciąż setki osób, których los jest nieznany i co najgorsze dla wielu rodzin – nigdy nie zostanie rozwiązany. Taki apel: nie uciekajcie! Z każdej sytuacji jest wyjście, a jeśli już się decydujecie to dajcie znać rodzinie, żeby chociaż się nie martwili. Sami widzicie, że są przeróżne sytuacje niezależne od zaginionych i tragiczne, gdzie znikają ludzie, którzy tak naprawdę tego nie chcieli. Taki paradoks, bo te tragiczne finały poszukiwań dały niektórym rodzinom możliwość pożegnania się z bliskimi i zamknięcia bolesnego rozdziału w życiu. Nie ma nic gorszego niż czekanie z nadzieją na wiadomości, które mogą nigdy nie nadejść i umrzeć w przekonaniu, że nie poznało się prawdy. Daniel Mucha   Czytaj dalej

Nowe oblicze dróg, czyli kobiety za kierownicą

Obraz polskich dróg zmienił się nie do poznania. Widok kobiety prowadzącej autobus czy tramwaj nikogo już nie dziwi. Choć przez lata towarzyszył im stereotyp „gorszych kierowców”, dziś coraz częściej mówi się o ich profesjonalizmie, opanowaniu i rosnącej obecności w zawodach, które kiedyś uznawano za typowo męskie. Nauka jazdy od nowa Na kursy prawa jazdy kobiety trafiają w różnym momencie życia. Jedne dopiero zaczynają swoją przygodę z samochodem, inne wracają po długiej przerwie. Niejedna z nich zrobiła prawo jazdy lata temu, ale nigdy nie siadała za kółkiem – dokument leżał w szufladzie, aż przyszedł moment, gdy samochód stał się koniecznością. Wtedy decyzja o doszkoleniu zapada szybko. Zmieniają się czasy i potrzeby, ale czy zmienia się też kobiece podejście do prowadzenia auta? Rozum kontra intuicja Już podczas nauki jazdy widać różnice między kobietami a mężczyznami. Panowie często mają większe obycie techniczne – wcześniej interesowali się motoryzacją, czasem uczyli się jeździć z ojcem na bocznych drogach. Kobiety natomiast wolą uporządkowany schemat – plan działania, który daje im poczucie bezpieczeństwa. Dopiero gdy zrozumieją mechanikę i technikę jazdy, zaczynają czuć się pewniej na drodze. Kursantki, zwłaszcza starsze, uczą się z większym spokojem i rozwagą. Ich ostrożność często wynika z doświadczeń życiowych, troski o bliskich czy po prostu świadomości zagrożeń, o których słyszy się niemal codziennie. Nowe wyzwania na zatłoczonych ulicach Choć kobiety wciąż uchodzą za bardziej opanowane kierowczynie, widać, że i one coraz częściej ulegają presji pośpiechu. Nerwowe reakcje, zniecierpliwienie czy drobne przejawy rywalizacji za kierownicą przestają być wyłącznie domeną mężczyzn. Ruch na drogach jest coraz większy, stres – większy niż kiedykolwiek, a kultura jazdy niestety na tym traci. Kobiety w transporcie publicznym Jeszcze kilkanaście lat temu kobieta za kierownicą autobusu budziła zdziwienie. Dziś to codzienność. W wielu przedsiębiorstwach komunikacji miejskiej liczba kobiet-kierowców i motorniczych rośnie z roku na rok. Stereotyp „mężczyzna prowadzi lepiej” powoli odchodzi w przeszłość. Instruktorzy zauważają, że kobiety często potrzebują nieco więcej czasu, by opanować technikę jazdy, ale nadrabiają sumiennością i przestrzeganiem przepisów. Egzamin – emocje i stres Podczas egzaminu na prawo jazdy różnice między płciami również się uwidaczniają. Mężczyźni częściej zdają szybciej, kobiety – mimo przygotowania – częściej ulegają stresowi. Napięcie potrafi sprawić, że zapominają o najprostszych zasadach. Dlatego tak ważne jest, by nie odkładać nauki na później – im dłuższa przerwa, tym trudniej pokonać lęk. Styl jazdy to nie kwestia płci Czy kobiety są gorszymi kierowcami? Zdecydowanie nie. Są po prostu inne – zwykle spokojniejsze, bardziej przewidujące i mniej skłonne do ryzyka. Statystyki potwierdzają, że choć panie częściej uczestniczą w drobnych kolizjach, to mężczyźni powodują poważniejsze wypadki, często z powodu nadmiernej prędkości. Przełamywanie barier Pierwsze kobiety za kółkiem autobusów czy tramwajów musiały mierzyć się z niedowierzaniem współpracowników i pasażerów. Zdarzały się komentarze podważające ich kompetencje tylko dlatego, że były kobietami. Dziś sytuacja wygląda zupełnie inaczej – coraz częściej można usłyszeć słowa uznania za ich styl jazdy, opanowanie i kulturę na drodze. Pasja i doświadczenie Dla wielu kobiet prowadzenie pojazdu to nie tylko praca, ale i pasja. Z biegiem lat zdobywają doświadczenie, poznają specyfikę różnych tras i pojazdów, doskonalą swoje umiejętności. Dzięki temu udowadniają, że w tym zawodzie nie płeć, lecz zaangażowanie i odpowiedzialność mają największe znaczenie. tekst: Ewa Kantor (foto: pixabay)   Czytaj dalej

Miesiąc świadomości raka piersi

Miesiąc Świadomości Raka Piersi – październik w kolorze nadziei Październik na całym świecie mieni się kolorem różowym – symbolem troski, solidarności i nadziei. To właśnie w tym miesiącu obchodzony jest Miesiąc Świadomości Raka Piersi, znany w Stanach Zjednoczonych jako Narodowy Miesiąc Świadomości Raka Piersi. To coroczna, międzynarodowa kampania zdrowotna, której celem jest zwiększenie świadomości na temat raka piersi, promowanie badań profilaktycznych oraz wsparcie osób dotkniętych chorobą. Inicjatywa ta narodziła się w 1985 roku w USA z inicjatywy American Cancer Society i koncernu farmaceutycznego AstraZeneca. Od tamtej pory październik stał się miesiącem, w którym miliony kobiet i mężczyzn na całym świecie przypominają, jak ważna jest profilaktyka, wczesne wykrycie i odpowiednie leczenie raka piersi. Symbolem kampanii jest różowa wstążka, która stała się uniwersalnym znakiem walki z chorobą i wsparcia dla chorych. W październiku organizowane są liczne marsze, koncerty, konferencje, akcje edukacyjne i badania profilaktyczne, mające na celu uświadomienie społeczeństwu, że rak piersi nie musi oznaczać wyroku. Regularne samobadanie piersi, badania USG i mammografia pozwalają na wykrycie zmian na wczesnym etapie, kiedy szanse na pełne wyleczenie są bardzo wysokie. Miesiąc Świadomości Raka Piersi to również czas, by okazać solidarność z osobami chorymi i ich bliskimi, wesprzeć działania fundacji, które niosą pomoc w codziennej walce z chorobą, a także mówić głośno o potrzebie dbania o własne zdrowie. Różowy październik przypomina, że profilaktyka ratuje życie. Dlatego warto poświęcić chwilę dla siebie – umówić się na badanie, porozmawiać z bliskimi o znaczeniu wczesnej diagnostyki i dołączyć do tych, którzy wierzą, że wspólnie możemy pokonać raka. Czytaj dalej

Razem czy osobno ?

Separacja małżonków to temat, który często budzi wątpliwości, zwłaszcza gdy chodzi o jej znaczenie i skutki prawne. Czym tak naprawdę jest separacja i jakie zmiany w życiu małżonków mogą z niej wynikać?  Separacja małżonków – czym jest i jakie niesie za sobą konsekwencje prawne? W poniższym artykule postaram się wyjaśnić te zagadnienia, zwracając uwagę na to, jak separacja wpływa na relacje między małżonkami oraz ich sytuację majątkową. Co to jest separacja? Separacja jest instytucją prawną, która nie jest równoznaczna z rozwodem, ale pozwala na uregulowanie zarówno kwestii osobistych, jak i majątkowych pomiędzy małżonkami, gdy ich wspólne życie przestaje funkcjonować. Zasadniczym warunkiem jej orzeczenia przez sąd jest całkowity rozkład pożycia małżeńskiego. Rozkład ten nie ogranicza się jedynie do rozbicia więzi emocjonalnej, ale obejmuje również fizyczną (intymną) i gospodarczą stronę małżeństwa. Kiedy sąd może orzec separację? W odróżnieniu od rozwodu, który wymaga trwałego i nieodwracalnego rozpadu więzi, separacja daje możliwość ich potencjalnego odbudowania. Jednym z jej celów jest bowiem możliwość ponownego zbliżenia małżonków w przyszłości. Aby sąd mógł orzec separację, nie muszą być spełnione warunki trwałego rozkładu pożycia – separacja nie zamyka bowiem drogi do ponownego pojednania się małżonków. Należy jednak pamiętać, że w niektórych przypadkach sąd może uznać, że orzeczenie separacji mogłoby zaszkodzić dobru wspólnych dzieci lub być sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Każdy przypadek jest oceniany indywidualnie, a sąd bierze pod uwagę okoliczności danego małżeństwa oraz potencjalne konsekwencje dla dzieci i całej rodziny. Jakie skutki ma separacja? Decyzja o separacji wiąże się z istotnymi zmianami zarówno w życiu osobistym, jak i majątkowym małżonków. Separacja wprowadza rozdzielność majątkową, co oznacza, że małżonkowie nie dziedziczą po sobie na podstawie ustawy i nie mają prawa do zachowku. Co więcej, sąd ma prawo do rozstrzygania kwestii takich jak: Wina za rozkład pożycia – sąd może wskazać, który z małżonków ponosi odpowiedzialność za zakończenie wspólnego pożycia. Wspólne mieszkanie – sąd orzeka, kto będzie korzystał ze wspólnego lokum lub jak podzielić majątek, jeśli nie spowoduje to opóźnień w postępowaniu. Władza rodzicielska i kontakty z dzieckiem – sąd podejmuje decyzję o tym, kto sprawuje władzę rodzicielską i jak będą wyglądały kontakty z dzieckiem. Koszty utrzymania i wychowania dziecka – ustalane są kwoty, jakie każdy z małżonków ma obowiązek ponosić na rzecz wspólnego dziecka. Warto również dodać, że separacja może pociągać za sobą obowiązek wzajemnej pomocy, zwłaszcza w sytuacjach, gdy jeden z małżonków potrzebuje opieki lub wsparcia materialnego. Kiedy separacja jest dobrym rozwiązaniem? Separacja może być sensowną opcją w sytuacjach, gdy małżonkowie chcą uregulować swoje stosunki prawne i majątkowe, ale nie wykluczają jeszcze możliwości odbudowy relacji w przyszłości. Jest to szczególnie istotne, gdy między partnerami następuje całkowity rozkład pożycia, ale mimo wszystko nie są gotowi na ostateczne zakończenie małżeństwa. Podsumowując, separacja stanowi wartościową alternatywę dla rozwodu, umożliwiając małżonkom regulację ważnych kwestii osobistych i majątkowych, a jednocześnie pozostawiając otwartą drogę do przyszłego pojednania. Czytaj dalej

Trwa przekierowywanie...

Trwa przetwarzanie ...

Twój kłos został poprawnie oddany!

Twój kłos został usunięty!

Wystąpił błąd podczas kłosowania. Twój kłos nie został oddany!

Plik jest zbyt duży, dozwolona wielkośc to max 10MB.

Aktualnie trwa modernizacja sklepu.
Zapraszamy już wkrótce!

Korzystamy z informacji zapisanych za pomocą plików cookies na urządzeniach końcowych użytkowników. Pliki cookies użytkownik może kontrolować za pomocą ustawień swojej przeglądarki internetowej. Dalsze korzystanie z naszego serwisu internetowego, bez zmiany ustawień przeglądarki internetowej oznacza, iż użytkownik akceptuje stosowanie plików cookies.

Zamknij