mojaWieś.pl - Portal Kół Gospodyń Wiejskich i Mieszkańców Wsi

Motto naszego koła

Świat potrzebuje ludzi żywych!

Nasza specjalność

Robótki szydełkowe...kulinaria...życie!

Nasze koło powstało w:

2014 r.

Kulinaria

Pozostałe

Socjologicznie o dyni!

Sezonowość w polskiej kuchni, chociaż sukcesywnie zabijana przez globalizację żywności w supermarketach, wciąż na szczęście jest jeszcze odczuwalna. Wciąż jeszcze w rytmie pór roku toczy się życie w polskiej kuchni. Sprzyja to budowaniu tożsamości, chociażby właśnie na kuchni z rodzinnych stron. Obserwując dzisiejszy gigantyczny stopień migracji ludzi i jej potencjalne skutki, ważne jest, by podtrzymywać relację emocjonalną, którą często wywołują właśnie "potrawy z dzieciństwa". Dzieciństwo każdego pokolenia ze względu na rozwój mający prędkość i moc śnieżnej kuli, różni się znacząco. Jak teraz wspomina się zupę szczawiową, tak być może dzisiejsze pokolenie młodzieży za dwadzieścia lat z rozrzewnieniem wspominać będzie kebab, a pewnie jego dzieci na mieście zachwycać będą potrawy wyciskane z tubki. I chociaż nie mamy większego na to wpływu, możemy dbając o wspomnienia najbliższych i wspomnianą tożsamość przyrządzać sezonowe polskie dania w swoich domach. Warto również dlatego, że jest do czego usiąść, a wiadomo, że jedzenie jest najlepsze, kiedy można cieszyć się nim wspólnie. I to są najpiękniejsze wspomnienia, bo o ile smak jest ważny, to jednak najbardziej zapamiętujemy okoliczności, w jakich go doznaliśmy. Poniżej proste przykładowe danie z wykorzystaniem dyni, do którego najlepiej usiąść oczywiście razem: Dynia na ryżowo, na tzw. "oko"! Cebulka w kostkę podduszona z solą na oliwie, po chwili dorzucona dynia w kostkę (oczywiście bez skórki i nasion:), po kolejnej chwili dorzucony ryż, a następnie powolne dopieszczanie bulionem. Thats'it! Ulubieńcy wyszukanych smaków mogą dorzucić parmezanu, a nawet zapiec, oczywiście najlepiej w glinianym medyńskim naczyniu. BonAppetitMedynia! Czytaj dalej

28 lis 2015

0 2

Wypieki i desery

Babcia i jej wyobraźnia! Piernik z kaszy jaglanej.

Szczypta wyobraźni to podstawowy składnik każdego dania przyrządzanego z sercem – dziś! Nie zawsze tak było. Kreatywność to słowo aktualnie modne i mówiące o nieskończonych możliwościach ludzkiej wyobraźni, która niegdyś była konieczną cechą gospodarnej matki, żony, babci… Kucharzy od strony męskiej było wówczas jakoś mniej – powód nieznany:) Zatem kreatywność w kuchni, jako poszukiwanie substytutów było normą z prostego powodu – chronicznego braku wszystkiego. Sztuką było przyrządzić wyszukane danie, gdy ocet był jedynym pewnikiem oryginału, a normą czekolada bez czekolady, czy kotlet a ‘la mortadela. Dziś dylemat, czy na śniadanie kupić obiad czy kolację – to ból istnienia osób żyjących na konstruktywnej diecie, nie jak wówczas żyjących na kartki. W XXI wieku chcemy odżywiać się według własnego wyboru, według posiadanej bogatszej wiedzy, obecności kulinarnej kultury i większej świadomości własnej egzystencji. Wiele chudych lat pozwoliło nam nabyć umiejętność kreowania potraw, wyczarowywania ich i tworzenia wg mistrzowskiej receptury „coś z niczego”. Mówi się, że Polacy nauczyli się być wręcz mistrzami substytutów. Dziś czerpiemy ogromną wiedzę z umiejętności naszych babć, które wiedziały, że w naturze występuje wszystko, czego człowiekowi potrzeba. Nie zmieniło się to do dziś, co więcej - jest aktualne jak nigdy przedtem, a doświadczenie przeszłości to cenny klucz do teraźniejszości. Ciasto z jaglanej kaszy ze startą marchewką i właściwie z tym, co się komu zamarzy można zaliczyć do rodzaju kuchni kreatywnej, choć wywodzi się niewątpliwie z kuchni kombinowanej. e.g. 200 g kaszy jaglanej należy gotować do wchłonięcia w ok. 350 ml wody (kilkanaście minut). Po przestudzeniu blendować z 2 jajkami, łyżeczką sody, wanilią, odrobiną oleju, pół szk. mleka wszelkiego rodzaju i ew. odrobiną cukru, który jest potrzebą względną. Po czym dodać startą marchew (raczej drobno i ok. 2 szt., ale jednak wg własnego uznania). Pyszna w wydaniu z łyżeczką cynamonu, żurawiną, orzechami, lecz jak wyżej - efekt ostateczny może być inwencją twórczą lub wykorzystaniem metody "czym chata bogata". Ciasto pozostaje zwarte dzięki użyciu blendera (tu wpływ ma stopień rozdrobnienia) i soczyste dzięki pieczeniu w glinianym oddającym wilgoć naczyniu z Medyni (180/ok. 40 min), co można potwierdzić eksperymentem zapieczenia w różnych formach, a obiektywnym kryterium oceny między jednym a drugim kęsem niech będzie ta właśnie smakowitość soczystości. BonAppetitMedynia! Czytaj dalej

27 lis 2015

4 6

Dania główne

Bądź mądry w kuchni!

Garnek medyński gliniany - skąd nazwa? Wytwarzany jest w Medyni Głogowskiej, podkarpackiej wiosce, przez miejscowych garncarzy, z miejscowej gliny, według dawnych tradycji, kiedy przed laty miejscowość ta była największym ośrodkiem garncarskim w Polsce. Wypalanie odbywa się w piecu garncarskim, czyli w temp. ok 1000 stopni, bez dostępu tlenu. Stąd specyficzny kolor. Technika ta pozwala na zwiększenie szczelności naczynia. Co można przygotować w garnku medyńskim? Można w nim piec zarówno mięsa, jak i ryby, warzywa, zapiekanki, także ciasta, tarty, chleb, bułki itd. Formy jest wiele, z przykryciem i bez, wysokie i niskie. Ponadto, można poruszyć kwestię zamówienia indywidualnego. Czym się charakteryzuje jego specyficzny wpływ na potrawy? Z racji materiału, z którego jest wykonany – czyli niezmąconej chemikaliami gliny, potrawy zachowują właściwą wilgoć, która uzyskiwana jest dzięki parze wodnej oddawanej przez ścianki naczyń. Dzięki temu nie ma potrzeby używania takiej ilości tłuszczu, jak w przypadku zwykłych naczyń. Lekkostrawność i mniejsza kaloryczność potraw ma bezpośredni wpływ na jakość naszego samopoczucia. Naturalny tłuszcz wydobywający się z mięsa, czy sok z warzyw, są gwarantem zachowania najwyższych walorów smakowych i odżywczych. Mięsa stają się bardzo kruche i soczyste, co wpływa na zachowanie wartości odżywczych. Ponadto, nawet długie pieczenie dużej sztuki mięsa nie jest pracochłonne, gdyż wystarczy włożyć składniki i praktycznie obiad szykuje się sam – ryzyko przypalenia jest znikome. Ważne jest także, że takie naczynie utrzymuje ciepło przez wiele godzin, co od razu likwiduje konieczność odgrzewania, odsmażania i okrutnego, zabijającego w jedzeniu dosłownie wszystko używania kuchenki mikrofalowej. Wyeliminowanie substancji toksycznych, pochodzących z teflonu czy aluminium jest także bezsprzecznym argumentem świadczącym za używaniem w kuchni właśnie glinianego garnka. Pamiętać należy jedynie, że garnek trzeba przechowywać na powietrzu – nie wolno zamykać go w szczelnej szafce, gdyż glina to materiał „żyjący”, przestaje oddawać wilgoć dopiero po wielu latach. Przy niewłaściwym, gwałtownym używaniu jest naczyniem tłukącym się, ale i to nie defekt. Należy pamiętać, że nie lubi „szoku termicznego” i nie należy go np. wkładać do bardzo nagrzanego piekarnika. Ewentualne przebarwienia są naturalnym efektem użytkowania. Do mycia niekoniecznie używać detergentów, gdyż mogą wniknąć w strukturę naczynia i przewodzić zapachy. BonAppetitMedynia! Czytaj dalej

26 lis 2015

1 2