HISTORIA KOŚCIOŁA W PARAFI STRADÓW

HISTORIA 
Dzieje kościoła w Stradowie sięgają zamierzchłych czasów. Pierwsza wzmianka o kościele i parafii w Stradowie pochodzi bowiem z 1326 r. W drugiej połowie XVI w. kościół znalazł się w rękach protestantów. W 1656 r. świątynia spłonęła. Obecny drewniany kościół został wzniesiony przez Władysława Myszkowskiego, wojewodę krakowskiego. Gruntowny remont przeszedł w XIX w. Ponownie odnawiany był blisko 20 lat temu w 1982 r., dwa lata później 24 sierpnia 1985 r. biskup kielecki Stanisław Szymecki konsekrował kościół. 
Świątynia słynie nie tylko z burzliwej historii, w którą wpisane są m.in. łupieskie napady kozaków, którzy zdewastowali ją i okradli. Drewniany, modrzewiowy kościółek rozsławił przede wszystkim cudowny, łaskami słynący obraz Matki Bożej Stradowskiej, pochodzący z XVII w.
Prawdziwym skarbem wspólnoty parafialnej jest cudowny obraz Matki Bożej Stradowskiej pochodzący z XVII w. Od wieków rzesze wiernych przed obliczem Maryi wypraszały dla siebie i swoich najbliższych liczne łaski. Obok Cudownego Obrazu znajduje się tablica, na której zapisano część cudownych uzdrowień. Oto niektóre z nich: „Urodzony Bobola w ciężkiej chorobie z Dobrowody przybywszy - zdrowie odzyskał”; „1680 r. kmiotka z Maleszyc, w sześćdziesiątym roku życia będąc dotąd niepłodną i cierpiąc wiele udawszy się do cudownej Matki Bożej Stradowskiej, powiła syna”; „1687 - 15 maja Jejmość Pani Anna Kucharska z Motkowic spod Imielna, ofiarując się w ciężkiej chorobie do cudownego Obrazu Matki Bożej w Stradowie, pociechy i uzdrowienia doznała”. Takich zapisów jest więcej i świadczą one o czci, jaką wierni - nie tylko ze stradowskiej parafii - darzyli i nadal darzą Cudowny Wizerunek. 
Do dzisiejszego dnia starsi mieszkańcy parafii pamiętają wydarzenia z okresu II wojny światowej, kiedy to 15 lipca 1944 r. miasto Skalbmierz zostało spalone przez Ukraińców i Niemców, a mieszkańców systematycznie mordowano. Część ludności, której udało się wydostać z miasta, ukryła się w okolicznych wioskach m.in. w Stradowie. Uciekinierzy modlili się przed cudownym obrazem Matki Bożej Stradowskiej o ocalenie życia. Partyzanci sprowadzili do Skalbmierza dwa rosyjskie czołgi z Wiślicy i wraz z ich załogą uderzyli na Ukraińców i Niemców. Okupanci, myśląc, że zbliża się front, w popłochu opuścili miasto, zabiwszy wcześniej 80 mieszkańców. W ten sposób reszta Skalbmierzan została uratowana.

Maria A. z Koło Gospodyń Wiejskich Ciuślice